Κρατήσου

Κρατήσου

 

Κρατήσου.

Θα ομορφύνει ο χειμώνας.

Καλοκαίρι τα χνάρια μας.

Δάκρυα τα χρόνια.

Ανείπωτα βλέμματα.

Νεφέλη ως φθινόπωρο άλικο.

Βουή στην ομίχλη.

Σωπαίνουν τα χαμόγελα.

Σωριάζονται τα χρώματα.

Ψάχνοντας το φως τους.

 

Κρατήσου.

Θα γυρίσουν τ’ άστρα.

Σε έναν πανάγιο ουρανό.

Σε χώμα σιωπής αλλοτινής,

θα ανταμωθούμε.

Τα κόκαλα άνοιξη εξαγνίζουν.

Ξεδιψά η αυγή.

Ηλιαχτίδες θα ντυθούμε.

 

Κρατήσου.

Θα ημερέψει η αντάρα.

Στης λύτρωσης το χάδι.

Θα αναπλάσουμε

τα καράβια μας.

Λευκά πανιά.

Θρόισμα το αύριο να γενεί.

Σταλίδες εμείς.

Στης συμπόρευσης τις φλέβες

να κυλήσουμε ξανά.

 

Κρατήσου.

Θα φέρουμε τα χελιδόνια.

Θυμήσου.

Αμέτρητα φεγγάρια

θα συνθέσουμε.

Ως στίχοι,

το τραγούδι της ζωής μας

να επεκτείνουμε.

Ως σταγόνες,

Θάλασσα να γίνουμε.

Κύματα τα πέλματά μας.

Φάρος η καρδιά μας.

Ιθάκη.

 

Κρατήσου.

Ανυψώνονται τα φτερά.

Ψαλμωδίες ανεμίζουν,

στην καρδιά.

Πέλαγος η σκέψη.

Ψηλά η ψυχή.

Ανεβαίνουμε…

Κοίτα!

Ο Ήλιος.

Ελευθερία.