Ο δήμος Ιεράπετρας, φόρτωσε στην καρότσα ενός φορτηγού ένα ζευγάρι ηλικιωμένων άστεγων

Έρχονται οι άστεγοι και καταστρέφουν τον τουρισμό μας
Αφού βάλαμε τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάπου απόμακρα και μακριά από τα βλέμματα όλων (εκτός αν είσαι ΜΚΟ), παίρνουν σειρά οι άστεγοι για να πληρώσουν το τίμημα ενός ισχυρού τουρισμού. Βέβαια, τι μας νοιάζει εμάς; Πρόσφυγες είμαστε ή άστεγοι;

Διαβάζουμε λοιπόν, πως ο δήμος Ιεράπετρας, φόρτωσε στην καρότσα ενός φορτηγού ένα ζευγάρι ηλικιωμένων άστεγων μαζι με όλο τους το βιος και τους μετέφερε κάπου μακριά από τα αθώα βλέμματα των τουριστών.

Όπως φαίνεται το ζευγάρι ενόχλησε με την παρουσία του λουόμενους της περιοχής οι οποίοι παραπονέθηκαν στη δημοτική αρχή και μιας και σε αυτή τη χώρα ο πελάτης έχει πάντα δίκιο το ζευγάρι απομακρύνθηκε και οι ευαίσθητες καρδούλες των τουριστών επανήλθαν στη θέση τους.

Ο δήμος Ιεράπετρας είχε επιδείξει και στο παρελθόν ανάλογες ευαισθησίες, στο θέμα των προσφύγων συγκεκριμένα, αφού η απάντησή του σε διερευνητικό έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών για χώρους “φιλοξενίας” προσφύγων, ήταν η παρακάτω:

“Το έγγραφο όπως έχει διατυπωθεί, μας δίνει τη δυνατότητα να απαντήσουμε ότι δεν υπάρχουν ούτε ελεύθερα οικόπεδα, ούτε ελεύθερα αθλητικά κέντρα,ούτε ελεύθερα κάμπινγκ, ούτε ελεύθερες κατασκηνώσεις, ούτε ελεύθερα ξενοδοχεία, τα οποία στην παρούσα φάση δεν χρησιμοποιούνται και τα οποία και μελλοντικά δεν θα χρησιμοποιηθούν.”

Και αν οι πρόσφυγες δεν ανήκουν σε κάποια άρια φυλή, οπότε ο ύπνος μας μπορεί να είναι ήσυχος τα βράδια για το μισανθρωπισμό μας, τη σκυτάλη της εσωτερικής αιτιολόγησης μπορεί να πάρει η “αξιοκρατία”. Αν ήταν ας πούμε άξιοι οι άστεγοι, δε θα ήταν άστεγοι, θα είχαν δικό τους σπίτι. Άλλωστε είναι προφανές, πως τις εποχές των παχιών αγελάδων, όλοι μαζί τα φάγαμε, ακόμα και αυτοί που είναι τώρα άστεγοι.

Και αν κάποιος εξυπνάκιας, πεταχτεί να αναρωτηθεί γιατί να μην είναι διασφαλισμένη η στέγη όλων, να του πούμε από τώρα, πως ο καπιταλισμός είναι το πιο επιτυχημένο σύστημα, όλα τα άλλα έχουν αποτύχει και πως το αίσθημα της ιδιοκτησίας είναι καρφωμένο στο ανθρώπινο DNA

σπασμένο παράθυρο