Το δικαίωμα στην έκτρωση μέσα στον πόλεμο της πατριαρχίας
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή του κυνηγιού μαγισσών, γυναικών που όριζαν τις ζωές τους σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τις ανάγκες τους, ή έστω προσπαθούσαν να τις ορίσουν κόντρα στην εξουσία της πατριαρχίας
Έκτρωση από το αρχαίο εκ-τιτρώσκω μτφ. πληγώνω- δολοφονώ…
Σήμερα στην Αλαμπάμα και σε άλλες πολιτείες των ΗΠΑ απαγορεύεται δια νόμου η έκτρωση, ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμών εντός και εκτός οικογένειας, κάνοντας την δυστοπία της σειράς Handmaid’s tale σχεδόν πραγματική. Το 2019 η κυριαρχία του κρατισμού επιβάλλεται και ελέγχει το γυναικείο σώμα ολοκληρωτικά και απροκάλυπτα, υπενθυμίζοντας πως η πατριαρχία βολεύει κάθε σύστημα εξουσίας, με ή χωρίς γυναικεία θεσμική εκπροσώπηση.
Το 2017 σε Χιλή, Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ και Δομινικανή Δημοκρατία η έκτρωση απαγορεύεται δια νόμου, ακόμα και όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Το 2008 σε αυτές τις χώρες το 95% από 4,4 εκ. εκτρώσεις πραγματοποιήθηκαν με μή ασφαλείς τρόπους.
3 Οκτώβρη 2016 140.000 γυναίκες στην Πολωνία συμμετείχαν στην Μαύρη Δευτέρα, ημέρα γυναικείας απεργίας ενάντια στον νομοσχέδιο που θα απαγόρευε το δικαίωμα στην έκτρωση. Με σύμβολο τους μια κρεμάστρα – μέσο που χρησιμοποιείται σε επισφαλείς τρόπους έκτρωσης σε χώρες που απαγορεύεται – οι γυναίκες ακύρωσαν στην πράξη το νομοσχέδιο, το οποίο αποσύρθηκε μετά τις μαζικές πορείες γυναικών σε όλη την χώρα.
Το 2014 στην Μοζαμβίκη η έκτρωση κρίθηκε νόμιμη κατά τις πρώτες 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης ή 16 εβδομάδες σε περίπτωση βιασμού. Μέχρι τότε 1,7 εκ. γυναίκες το χρόνο μεταφέρονταν νοσοκομείο μετά από προσπάθειες έκτρωσης στο σπίτι.
Στην Ινδία η έκτρωση είναι επιτρεπτή μόνο για παντρεμένες γυναίκες και μέχρι την 20η εβδομάδα εγκυμοσύνης. Ανύπαντρες, ανήλικες, θύματα βιασμού φτάνουν μέχρι τα δικαστήρια για να αιτηθούν του δικαιώματός τους στην έκτρωση. Συνήθως ανεπιτυχώς…
Το 2014 στην Ισπανία το Κίνημα για την ελεύθερη έκτρωση με το Τρενο για την Ελευθερία συγκεντρώθηκε στην Μαδρίτη στις 1 Φλεβάρη πραγματοποιόντας μεγάλη φεμινιστική συγκέντρωση ενάντια σε νομοσχέδιο που απαγόρευε τις εκτρώσεις από την εποχή του Φράνκο…«Αποφασίσαμε. Ελεύθερη Έκτρωση», «Η εγκυμοσύνη είναι δική μου και η άμβλωση ενός ιερέα, ενός ψυχίατρου και ενός δικαστή;».
Στην Ιρλανδία η έκτρωση αφήνεται στην ευχέρεια του γιατρού να κρίνει την αξία της ζωής του “αγέννητου εμβρύου” ή της εγκύου, καθώς η έκτρωση επιτρέπεται μόνο αν κινδυνεύει η υγεία της εγκύου…Η ποινή για πραγματοποίηση παράνομης έκτρωσης μπορεί να φτάσει τα 14 χρόνια ή ακόμη και ισόβια.
Στις ΗΠΑ από τις πρώτες κινήσεις του Τραμπ ήταν η απαγόρευση των εκτρώσεων. Περιστοιχισμένος από άντρες αποφάσισε και νομοθέτησε για τα γυναικεία σώματα οδηγόντας έτσι εκατομμύρια γυναίκες σε επισφαλείς λύσεις όπως η κρεμάστρα, οι γροθιές στην κοιλιά, χημικές και ορμονικές συνταγές, βότανα και άλλες μεθόδοι που συνήθως οδηγούν τη γυναίκα που διακόπτει την κύηση στον θάνατο ή σε ακατάσχετη αιμορραγία.
Ταυτόχρονα στο Αρκάνσας των ΗΠΑ “σύμφωνα με την νέα νομοθεσία και την αποκαλούμενη νομοθετική Πράξη 45 (Unborn Child Protection From Dismemberment Abortion Act ) ο σύζυγος μιας εγκύου θα έχει το δικαίωμα να την εμποδίσει να κάνει έκτρωση ακόμη και σε περιπτώσεις βιασμού της γυναίκας από τον ίδιο. Δυνατότητα αποτροπής της άμβλωσης θα έχουν και οι γονείς η κηδεμόνες ανήλικων κοριτσιών.
Οι σύζυγοι μάλιστα θα μπορούν ακόμη και να διεκδικήσουν, μέσω αγωγής, χρηματική αποζημίωση από τη γυναίκα τους εκτός από τις περιπτώσεις βιασμού που θα πρέπει να περιοριστούν στα ένδικα μέσα που θα τους επιτρέπουν να εμποδίσουν την άμβλωση.”(απόσπασμα από Huffington Post)
Στοιχεία που παρουσιάζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υποδεικνύουν πως περισσότερες από 21 εκατ γυναίκες κάθε χρόνο υποβάλλονται σε επικίνδυνες διαδικασίες έκτρωσης και αντιστοιχούν σε ποσοστό 13% των ετήσιων μητρικών θανάτων.
Ταυτόχρονα με την καταστολή και τον έλεγχο του γυναικείου σώματος ανά τον κόσμο, είτε τον ονομάζουμε ανεπτυγμένο/δυτικό είτε υπαναπτυκτο/τριτοκοσμικό, η έλλειψη σεξουαλικής αγωγής από νωρίς στα σχολεία θέτει σε κίνδυνο κάθε φύλο. Η ενημέρωση για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και τις μεθόδους αντισύλληψης δεν συνοδεύουν την εκπαίδευση των παιδιών που στιγματίζει ηθικά και κοινωνικά τις γυναίκες που διεκδικούν την αυτοδιάθεση του σώματός τους.
Η εργαλειοποίηση του θρησκευτικού πουριτανισμού στον καπιταλισμό δεν έχει αλλάξει σήμερα σε σχέση με χιλιάδες χρόνια πίσω καθώς λειτουργεί ενισχυτικά ως προς τον έλεγχο του γυναικείου σώματος, την καταστολή της αυτοδιάθεσης και ελευθερίας της γυναίκας, μέσω του ηθικού και κοινωνικού της στιγματισμού για κάθε πράξη της ως προς αυτή την κατεύθυνση. Η γυναίκα σήμερα εξακολουθεί να είναι μια μάγισσα που αν ελέγξει το σώμα της, τις επιθυμίες της και τις ανάγκες της, καθιστάται επικίνδυνη για το σύστημα εξουσίας που διαπερνά τις ζωές μας οικονομικά, κοινωνικά, φυλετικά κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει από την εποχή του κυνηγιού μαγισσών, γυναικών που όριζαν τις ζωές τους σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τις ανάγκες τους, ή έστω προσπαθούσαν να τις ορίσουν κόντρα στην εξουσία της πατριαρχίας. Γυναικών που ασκούσαν μεθόδους αντισύλληψης και αποβολής, που έτειναν να δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερες, όλο και πιο ενεργά στην οικονομική και κοινωνικοπολιτική ζωή στην φεουδαρχική Ευρώπη. Αποτελούσε το ίδιο με σήμερα απειλή η αυτονομία της γυναίκας που δεν υπηρετεί την πατριαρχία και τον καπιταλισμό είτε ως μηχανή αναπαραγωγής πιστών υπηκόων είτε ως εργαλείο παραγωγής κέρδους είτε ως αντικείμενο ικανοποίησης της αντρικής επιθυμίας.
Προκειμένου σήμερα να χτιστεί ένα ολόκληρο πλέγμα ενοχοποίησης των γυναικών γύρω από την έκτρωση, παρουσιάζεται ως παιδοκτονία, ως ανεπίτρεπτο έγκλημα ενάντια στην φύση και την ανθρώπινη ζωή. Αποτελεί λόγο φυλάκισης και στιγματισμού. Ταυτόχρονα σε κάποια σημεία του πλανήτη η γυναίκα αν μείνει έγκυος από βιασμό λιθοβολείται για μοιχεία ή αναγκάζεται να παντρευτεί τον βιαστή.
Αλλά ακόμη και σε χώρες που επιτρέπεται η έκτρωση – ακούγεται πραγματικά αστείο να επιτρέπεται η οποιαδήποτε πράξη ενός ατόμου πάνω στο ίδιο του το σώμα και ιδιαίτερα όταν αυτό αποφασίζεται και ορίζεται σε νομικό και θρησκευτικό πλαίσιο από άντρες για γυναικες – οι ιατρικές εξετάσεις σε γυναικολόγους ασκούν την ίδια πατριαρχική εξουσία στο γυναικείο σώμα.
Η ιατρική εξέταση και οι διάφορες μέθοδοι αντισύλληψης δεν είναι οικονομικά προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες. Οι εκτρώσεις είτε χειρουργικά είτε χημικά επίσης δεν είναι προσβάσιμες οικονομικά για κάθε γυναίκα. Η καταστολή και έλεγχος του γυναικείου σώματος στον αντρικό κόσμο μπορεί να απαριθμεί εκατομμύρια παραδείγματα έκφρασής της.
“Και ξέραμε ξεκάθαρα ότι δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική σεξουαλική απελευθέρωση για τις γυναίκες και τους άντρες χωρίς καλύτερη, πιο ασφαλή αντισύλληψη – χωρίς το δικαίωμα σε ασφαλή, νόμιμη έκτρωση.
Εκ των υστέρων είναι προφανές ότι η έμφαση στην έκτρωση αντί για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα ως σύνολο αντικατόπτριζε τις ταξικές προκαταλήψεις των γυναικών που ήταν στην πρώτη γραμμή του κινήματος. Ενώ το θέμα της έκτρωσης ήταν και παραμένει σημαντικό για όλες τις γυναίκες, υπήρχαν άλλα αναπαραγωγικά θέματα που ήταν εξίσου σημαντικά, τα οποία χρειάζονταν προσοχή και μπορεί να εξυπηρετούσαν στην αφύπνιση του κόσμου. Αυτά τα θέματα ποίκιλλαν από τη βασική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τη φροντίδα πριν τον τοκετό, την προληπτική ιατρική φροντίδα που θα βοηθούσε τις γυναίκες να καταλάβουν πώς λειτουργεί το σώμα τους, μέχρι την αναγκαστική στείρωση, τις περιττές καισαρικές τομές και/ή τις υστερεκτομές, και τις ιατρικές επιπλοκές που άφηναν αυτές. Από όλα αυτά τα θέματα οι λευκές γυναίκες με ταξικό προνόμιο ταυτίζονταν πιο στενά με τον πόνο της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Και έδωσαν έμφαση στο θέμα της έκτρωσης. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν η μόνη ομάδα που χρειαζόταν πρόσβαση σε ασφαλείς, νόμιμες εκτρώσεις. Όπως ειπώθηκε ήδη, ήταν πολύ πιο πιθανό να έχουν τα μέσα να κάνουν έκτρωση από ό,τι οι φτωχές γυναίκες και οι γυναίκες της εργατικής τάξης. Εκείνη την εποχή οι φτωχές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των μαύρων γυναικών, συχνά αναζητούσαν παράνομες εκτρώσεις. Το δικαίωμα στην έκτρωση δεν ήταν θέμα μόνο των λευκών γυναικών· απλώς δεν ήταν το μόνο ή ακόμη το πιο σημαντικό αναπαραγωγικό μέλημα για μεγάλο αριθμό Αμερικανίδων.
Η ανάπτυξη αποτελεσματικών αν και όχι εντελώς ασφαλών αντισυλληπτικών χαπιών (τα οποία δημιούργησαν άντρες επιστήμονες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν ήταν αντισεξιστές) πραγματικά άνοιξε το δρόμο για τη γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση περισσότερο από ό,τι το δικαίωμα στην έκτρωση. Οι γυναίκες σαν εμένα, που ήμασταν στα τέλη της εφηβείας όταν το χάπι πρωτοέγινε διαθέσιμο ευρέως, γλυτώσαμε από το φόβο και την ντροπή της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Η υπεύθυνη αντισύλληψη απελευθέρωσε πολλές γυναίκες σαν εμένα που ήταν υπέρ της επιλογής αλλά όχι απαραίτητα υπέρ της έκτρωσης για τον εαυτό τους από το να πρέπει να αντιμετωπίσουμε προσωπικά το θέμα. Αν και εγώ ποτέ δεν είχα ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στο απόγειο της σεξουαλικής απελευθέρωσης, πολλές γυναίκες σαν εμένα έβλεπαν την έκτρωση ως καλύτερη επιλογή από τη συνειδητή, προσεκτική χρήση των αντισυλληπτικών χαπιών.” (ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΜΑ, ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ: Αναπαραγωγικά δικαιώματα)
“Το εξαιρετικά δυναμικό φεμινιστικό κίνημα κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980, διεκδίκησε την ισότητα σε όλους τους τομείς της ζωής, γεγονός που οδήγησε και στην αναθεώρηση των νόμων για τη σεξουαλικότητα, την αναπαραγωγή και τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Δηλαδή στο δικαίωμα των γυναικών να διαθέτουν το σώμα τους όπως και όποτε θέλουν…Η αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος ακούγεται ως αστείο (σήμερα).” (εντός φύλου).
Συμπερασματικά σε οποιοδήποτε οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο έχει υπάρξει μέχρι σήμερα, η ελευθερία και αυτοδιάθεση του σώματός της γυναίκας είναι απειλή. Είναι η μάγισσα. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πρέπει να ελέγχεται με κάθε τρόπο και μέσο ώστε να εργαλειοποιείται αποδοτικά σε κάθε επίπεδο στο εκάστοτε σύστημα εξουσίας. Το σημερινό κυνήγι μαγισσών παίρνει μορφή μέσα από τον έλεγχο των εκτρώσεων, τους βιασμούς, τα έμφυλα στερεότυπα, την ομοφοβία, τον μισογυνισμό, τις γυναικοκτονίες, την κακοποίηση. Είναι ένας καθημερινός και αδιάκοπος πόλεμος μέσα στην πατριαρχία, μέσα στον καπιταλισμό, μέσα σε κάθε μορφής έμφυλη, κοινωνική, φυλετική, ταξική καταπίεση, και σε αυτό τον πόλεμο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλα παίρνουμε θέση: ή με τα υποκείμενα που εξουσιάζουν ή με αυτά που καταπιέζονται, που αντιδρούν, που αντιστέκονται ανεξαρτήτου φύλου, φυλής και τάξης.
