10 διαφορές μεταξύ θεσμικού και ελευθεριακού φεμινισμού

10 διαφορές μεταξύ θεσμικού και ελευθεριακού φεμινισμού

  1. Ο θεσμικός φεμινισμός αναζητά την προστασία των γυναικών μέσω της εξουσιαστικής κρατικής μηχανής. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες υπερασπίζονται την αυτοάμυνα των γυναικών αλληλέγγυα και συλλογικά.
  2. Ο θεσμικός φεμινισμός επιδιώκει κάθε γυναίκα να ανταγωνίζεται με ίσες ευκαιρίες και να πληρώνεται ανάλογα τα ατομικά της προσόντα. Αντιθέτως, Οι ελευθεριακές φεμινίστριες αγωνίζονται ώστε κάθε άτομο να αναπτύσσεται μέσα από την αλληλεγγύη και την ισότητα και να ικανοποιούνται οι ανάγκες του.
  3. Ο θεσμικός φεμινισμός επιδιώκει την ενσωμάτωση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας, σε κοινοβούλιο και στρατό, στην κορυφή της διεύθυνσης καπιταλιστικών εταιρειών και στην στελέχωση κυβερνητικών επιτελείων. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες επιδιώκουν την κατάργηση κάθε ιεραρχικής δομής. Για αυτό και ταυτόχρονα τάσσονται ενάντια σε κράτος, μιλιταρισμό και κυβέρνηση.
  4. Ο θεσμικός φεμινισμός ισχυρίζεται ότι η ισότητα των φύλων είναι ανθρώπινο δικαίωμα που πρέπει να κατοχυρωθεί από το κράτος. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες κάνουν ξεκάθαρο ότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί την ισότητα, επειδή η ισότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στην ιεραρχημένη κοινωνία, όπως αυτή έχει δομηθεί από την πυραμιδωτή και καταπιεστική οργάνωση του κράτους.
  5. Ο θεσμικός φεμινισμός δημιουργεί «φεμινιστική συνείδηση πολίτη», δηλαδή ένα σύνολο πρακτικών και αντιλήψεων που διαμορφώνουν ένα υπάκουο υποκείμενο μπροστά στις δημοκρατικές-νεοφιλελεύθερες σχέσεις εξουσίας. Ο ελευθεριακός φεμινισμός χτίζει «φεμινιστική ταξική συνείδηση», που αποτελείται από ελευθεριακές αξίες και σκοπούς, με στόχο την κατάργηση των σχέσεων εξουσίας  και την αντικατάστασή τους με σχέσεις ελευθερίας και ισότητας.
  6. Ο θεσμικός φεμινισμός επιμένει να εξηγεί τον φεμινισμό ιστορικά σε «κύματα» («Πρώτο κύμα», «Δεύτερο κύμα», «Τρίτο κύμα» κ.α), αγνοώντας και λογοκρίνοντας τον φεμινισμό της εργατικής τάξης, του αναρχισμού και της κοινότητας. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες, χωρίς να παραβλέπουν την θεωρητική και διαχρονική συνεισφορά του θεσμικού φεμινισμού, ενδυναμώνονται πάνω απ’ όλα από τους ιστορικούς αγώνες γυναικών από τις τάξεις των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων.
  7. Οι φιλελεύθερες φεμινίστριες θέλουν έναν «πράσινο, ευγενικό και συμπεριληπτικό» καπιταλισμό. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες εναντιώνονται στον καπιταλισμό και σε όλες τις μορφές καταπίεσης είτε οικονομικής, είτε πολιτικής, είτε πολιτισμικής.
  8. Οι θεσμικές φεμινίστριες συνδέονται με ιεραρχικές δομές και κοινοβουλευτικά κόμματα. Προωθούν την εκλογική ανάθεση και τη συμμετοχή των γυναικών στη κρατική πολιτική. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες οργανώνονται ισότιμα και οριζόντια, ασκούν την άμεση δράση χωρίς ανάθεση και ιεραρχία, με αλληλεγγύη και αυτοδιεύθυνση.
  9. Ο θεσμικός φεμινισμός θεωρεί ότι οι νόμοι που θα θεσπίσουν την ισότητα των φύλων, θα κάνουν πιο «φεμινιστική» την ιεραρχική δόμηση του καπιταλισμού. Οι ελευθεριακές φεμινίστριες βλέπουν τον αντιπατριαρχικό αγώνα, όχι ως κατάκτηση μιας «ισότιμης» θέσης στην κυριαρχία μαζί με τους άντρες κρατιστές, αλλά ως κατάργηση κάθε σχέση επιβολής.
  10. Οι θεσμικές φεμινίστριες θέλουν ο άντρας να μοιράζεται τις δουλειές στο σπίτι και να συμπληρώνει τη γυναίκα μέσα από τους κανόνες του δίπολου «άντρας-γυναίκα». Οι ελευθεριακές φεμινίστριες αμφισβητούν ριζοσπαστικά την ετεροκανονικότητα (και το σύνολο των κανόνων του διπόλου φύλου), την δομή της πατριαρχικής οικογένειας και την αντίληψη περί «αγάπης» που την συντηρεί.