Άσυλο – Καταφύγιο – Φυλακή; (συνέχεια)

Την περασμένη Παρασκευή επισκεφτήκαμε τις εγκαταστάσεις του δημοτικού καταφυγίου σκύλων στην περιοχή Γλαφυρές Μαγνησίας.

150 σκυλιά περίπου, τα περισσότερα σε κλουβιά, αποζητώντας επίμονα την ανθρώπινη επαφή έτρεξαν στα μπροστινά μέρη των κλουβιών (40 στο σύνολο) τους για να μας πλησιάσουν.

Πολλά από αυτά φοβισμένα, κάποια υποσιτισμένα και κάποια άρρωστα. Κάποια με πληγές. Μέσα σε αυτά και κουτάβια τα οποία εγκαταλείφθηκαν από ασυνείδητους συμπολίτες μας πρόσφατα και προφανώς έτρεμαν από το κρύο στο κλουβί τους. Όλα όμως βλέποντας τρεις ανθρώπους με κάθε τους κίνηση και γαύγισμα με το βλέμμα τους ένα μόνο πράγμα φώναζαν “Πάρε με”.

Η ήδη υπάρχουσα εγκατάσταση με τα δομικά προβλήματα στα λούκια που απομακρύνουν τις ακαθαρσίες από τα κλουβιά, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των σκύλων, η ανυπαρξία μόνιμου κτηνιάτρου που θα επιβλέπει τα ζώα και το μειωμένο προσωπικό της εγκατάστασης, συμβάλλουν αρνητικά στην λυπηρή κατάσταση του εγκλεισμού των ζώων στο άσυλο. Βέβαια ποιος κτηνίατρος θα παρατήσει το ιατρείο και το πελατολόγιό του για να εργαστεί στο δημοτικό “καταφύγιο”; Και που θα βρεθούν τα χρήματα που απαιτούνται για τις στειρώσεις, τις αποπαρασιτώσεις, το τσιπάρισμα, τις αντιβιόσεις, τις χημειοθεραπείες, την τροφή των φυλακισμένων σκύλων;

Βέβαια επισκεφτήκαμε και την επονομαζόμενη επέκταση του καταφυγίου, που ανήγγειλε ο δήμαρχος Βόλου. Ακριβώς δίπλα στο ήδη υπάρχον καταφύγιο μια περιφραγμένη χωματερή με κάποιες υποτυπώδεις δομές τύπου στάσης λεωφορείου, αναμένεται να λύσει το ζήτημα…

Πουθενά το πάρκο του προεκλογικού προγράμματος του δημάρχου, που περιγραφόταν ως ένας παράδεισος επί γης, όπου τα σκυλιά θα βρίσκουν χώρο να τρέχουν ανάμεσα σε δέντρα, καλοταϊσμένα, υγιή και ευτυχισμένα.

Αντίθετα το κλάμα των κουταβιών που τρέμανε από το κρύο απέδιδαν ολοκληρωμένα την πραγματικότητα.

Σε μια κοινωνία όπου η ασυνειδησία και η αδιαφορία έχουν γίνει καθημερινή συνήθεια και οι ανθρώπινες ευαισθησίες για το δικαίωμα στη ζωή ξεφτίζουν, τέτοια άσυλα δεν διαφέρουν και πολύ από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Δεν τιμωρείται ο ασυνείδητος που εγκαταλείπει το σκύλο του στο δρόμο. Όμως βροχή τα παράπονα και οι φόλες για τα αδέσποτα στην πόλη. Είναι πρόβλημα τα αδέσποτα λένε στον Βόλο. Το λένε προφανώς και οι ίδιοι που τα εγκατέλειψαν μέσα στους υπόλοιπους. Ας τα μαζέψει να τα πάει όπου θέλει λένε άλλοι. Και τι είναι τα αδέσποτα; Σκουπίδια για να καταλήξουν σε χωματερή; Ίδια κοινωνική αδιαφορία για τους μετανάστες που στοιβάζονται όπως όπως σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή πνίγονται μεσοπέλαγα. Μας φταίει λοιπόν το θύμα της αδιαφορίας μας και όχι ο θύτης; Είναι κίνδυνος ο σκύλος που έχει φάει την κλωτσιά του περαστικού και όταν μυρίσει τον φόβο σου μπαίνει σε θέση άμυνας για τη ζωή του από ένστικτο; Ή ο γείτονάς σου που όταν βαρεθεί το παιδί του το γλυκό κουταβάκι το αμολάει στην εθνική, στην Βιομηχανική Ζώνη ή έξω από το καταφύγιο και σφυρίζει ανέμελα πως ξεφορτώθηκε το άχρηστο παιχνίδι; Τι ενδιαφέρον θα δείξει αυτός ο γείτονας σου άραγε όταν θα έχεις πρόβλημα και θα χρειαστείς μια ανθρώπινη βοήθεια;

Αξίζει άραγε σε ένα ζωντανό πλάσμα να ζει σε κλουβί; και μάλιστα το κλουβί να ονομάζεται καταφύγιο και άσυλο. Η επιλογή λοιπόν για αυτές τις ζωές είναι θάνατος από αυτοκίνητο ή φολα, ή ζωή σε φυλακή;

Και επειδή πολλοί θα αναφερθούν στην διαπαιδαγώγηση από μικρή ηλικία γύρω από την ορθή αντιμετώπιση του θέματος σας παραθέτουμε ένα βίντεο από Τουρκία.

Έτσι ένα αδέσποτο δεν θα αναζητά τροφή και νερό, δεν θα είναι νευρικό και φοβισμένο στους δρόμους της πόλης αλλά και τα παιδιά θα ξέρουν από νωρίς τη σημασία του σεβασμού προς το περιβάλλον και τα ζώα.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.

 

Ηλέκτρα Προσήλια