Eδώ βλέπουμε έναν αρνητή της κουλτούρας του βιασμού να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: τον βλάκα. Πολλοί αντιφεμινιστές κάνουν τους βλάκες προκειμένου να διακόψουν τις συζητήσεις που έχουν ανοιξει οι φεμινίστριες -αν και διόλου δεν το αποκλείουμε να είναι κιόλας.
Ο Κωνσταντίνος ξεκινάει από μια λανθασμένη έννοια της «κουλτούρας» υπονοώντας ότι κουλτούρα είναι κάτι που το μοιράζονται όλοι χωρίς καμια αμφισβήτηση ή αποκλιση. Στην πραγματικότητα καμία κουλτούρα δεν είναι ομοιογενής. Το ότι η Ορθοδοξία είναι μέρος της ελληνικής κουλτούρας δε σημαίνει οτι όλοι οι Έλληνες ειναι Χριστιανοί Οθροδοξοι, σημαίνει οτι θεωρείται αναμενόμενο και φυσικο απο μια σημαντική μεριδα του πληθυσμού πχ να διδασκονται θρησκευτικά στο σχολείο. Κουλτούρα του βιασμού λοιπόν δε σημαίνει οτι όλοι οι άντρες θεωρούν το βιασμό μέρος της καθημερινής τους ρουτίνας, σημαίνει οτι υπάρχουν διαχυτες ολες αυτές ο ρητές ή άρρητες υποθέσεις, πεποιθήσεις αντιλήψεις που δικαιολογούν τον θύτη, ρίχνουν το φταίξιμο στο θύμα, οδηγουν στο κουκουλωμα του βιασμού και αποτρέπουν την καταγγελία του και γενικότερα το θεωρούν ως μέρος της ζωής που δεν μπορεί να αλλάξει.
Σε δεύτερο επίπεδο ο Κωνσταντίνος ισχυρίζεται πως ο βιασμός δε θεωρείται κάτι το αποδεκτό. Αυτό ειναι αλήθεια στο βαθμό που στο συλλογικό φαντασιακό ως βιασμός νοείται μόνο ο άγνωστος κακοποιός που θα πεταχτεί με την κουκούλα μέσα από τους θάμνους και θα επιτεθεί σε μια παντελώς άγνωστη γυναίκα που δεν έχει κάνει τίποτα για να προκαλέσει μια τέτοια επίθεση. Όσον αφορά τους βιασμούς στο πλαίσιο σχέσεων, γάμων, γνωριμιών, ραντεβού κτλ -που αποτελούν περίπου το 80% των βιασμών- η κυρίαρχη κουλτούρα δεν φαίνεται τόσο αποφασισμένη να τους καταδικάσει αλλα βρίσκει πάντα δικαιολογίες ή συχνά δεν τα θεωρεί καν βιασμούς.
Το σημαντικότερο όμως ειναι πως μιλώντας για ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ του βιασμού, οι φεμινίστριες θεωρούμε τον βιασμό ως ένα πολιτισμικό φαινόμενο που απορρέει απο την πατριαρχία και τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ των φύλων και όχι κάτι που ενυπάρχει στη ΦΥΣΗ των αντρών. Βλέπετε, είναι οι φεμινίστριες που θεωρούν τους άντρες ανθρώπους και οχι ζώα ή όντα με ελαττωματική φύση την οποία πρέπει να αποδεχόμαστε και να δικαιολογούμε. Οι φεμινίστριες δε θεωρούν οτι κάθε άντρας κρύβει μέσα του έναν βιαστή τον οποίο πρέπει συνεχώς να συγκρατεί ούτε οτι ο τραγικά μεγάλος αριθμος βιαστών σημαίνει οτι οι άντρες είναι γεννημένοι επικίνδυνοι εγκληματίες. Οι φεμινίστριες θεωρούν οτι οι άντρες, μεγαλώνοντας σε μια πατριαρχική κουλτούρα που ευνοεί την αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος και εξαίρει το προτυπο του μάτσο, γαμιά άντρα, οδηγούνται συχνά στο να θεωρούν το σεξ δικαίωμά τους και το βιασμό κομμάτι του ανδρισμού τους
Κουλτούρα του βιασμού σημαίνει επίσης πως οι φεμινίστριες ΔΕΝ θεωρούν το βιασμό ως κάτι που διαπράττεται από ψυχικά αρρώστους, κάθώς κάτι τέτοιο πρώτον είναι στιγματιστικό για τους ψυχικά αρρώστους και δεύτερον απομονώνει το πρόβλημα αποσπώντας το απο το κοινωνικό του πλαίσιο -με τρόπο παρόμοιο που το να περιγράφουμε τους Χρυσαυγίτες ως «ψυχοπαθείς» αδυνατεί να δει τον ρατσισμό ως μέρος των αναπαραστάσεων και των παραδοχών που το σύστημα ενσταλάζει σε ολ@ς μας με κάποι@ς να τις εσωτερικεύουν περισσότερο και άλλ@ς λιγότερο.
Οταν λοιπόν μιλάμε για την κουλτούρα του βιασμού στην ουσία λέμε πως ο βιασμός δεν είναι κάτι φυσικό, αναμενόμενο, και αναπόφευκτο αλλά κάτι που μπορεί να καταπολεμηθεί αλλάζοντας τις δομές και τον τρόπο σκέψης της κοινωνίας.
~Hürrfem Sultan
