Υπουργείο παπαγαλίας – το κλειδί της επιτυχίας

Οι φετινές πανελλαδικές εξετάσεις θεωρήθηκαν “βατές”, καθώς η πλειοψηφία των εξεταζόμενων βρήκε εύκολα τα θέματα και δεν δυσκολεύτηκε στις απαντήσεις. Άλλωστε αυτό τους το επιβεβαίωναν και οι απαντήσεις του Υπουργείου.

Οι χιλιάδες που έγραψαν “καλά” και υπολόγιζαν σε ένα υψηλό μέσο όρο, την περασμένη Παρασκευή βρέθηκαν με 6 αντί 17, 4 αντί 13 και ούτω καθεξής.

Κάθε χρονιά ΜΜΕ και τοπικές κοινωνίες επαινούν τους “επιτυχόντες”, εκείνους που “αρίστευσαν” στο σύστημα παιδείας. Είναι εκείνα τα παιδιά που εκπλήρωσαν τον πρώτο κύκλο της μύησης στην αποδοχή της κοινωνίας. Είναι τα παιδιά – υπόδειγμα που η μάνα σου συνεχώς χρησιμοποιεί όταν θέλει να σε γεμίσει ενοχές για τις επιλογές σου. Είναι τα παιδιά που δεν “αλητεύουν”, που “στρώνονται’ στο διάβασμα, που κάνουν περήφανες οικογένειες, σχολεία, χωριά και πόλεις.

Για τους υπόλοιπους δεν γίνεται ποτέ καμιά αναφορά, πέρα από τα κουτσομπολιά στο σόι και τη γειτονιά. Είναι οι μέτριοι και οι αποτυχημένοι της κοινωνίας. Είναι εκείνοι που δεν ξέρανε πραγματικά να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί τόσες ώρες φροντιστήριο; γιατί τόση πίεση από καθηγητές και γονείς; γιατί τόσο άγχος; και στο τώρα τι; Φέτος αποτελούν την πλειοψηφία που μακελεύτηκε. Προφανώς δε γινόταν να περάσουν όλοι αφού οι θέσεις εισαγωγής στις σχολές είναι λιγότερες από τους υποψήφιους.

Φέτος τα θέματα ήταν αντικειμενικά εύκολα. Ελάχιστοι όμως απάντησαν γράμμα παρά γράμμα από το σχολικό βιβλίο. Φέτος δεν εξετάστηκε κανένας στην κρίση και στην κατανόηση της εξεταζόμενης ύλης, αλλά στην ξερή παπαγαλία της. Φέτος δεν είχε σημασία αν έγραψες την απάντηση στην Ιστορία σωστά και με δικά σου λόγια, αλλά αν την έγραψες κατά γράμμα από το βιβλίο. Φέτος σε έπιανε δυσπιστία καθώς έγραψες πολύ καλύτερα από όσο υπολόγιζες στη Χημεία, κι έλεγες “μα πώς διάολο θα πέσουν οι βάσεις, αφού όλοι γράφουμε καλά;”. Τα αποτελέσματα της περασμένης Παρασκευής ήρθανε για να σε γειώσουν στην πραγματικότητα της κυριαρχίας: Κόβεσαι.

Ναι, δεν είσαι αποδεκτός στην κοινωνία. Δεν είσαι το υπόδειγμα που αύριο θα κάνει καριέρα σε επιχείρηση, οικογένεια, διακοπές μαζί με αφεντικά και συναδέλφους. Δεν έχεις τα προσόντα του πιστού καταναλωτή προίόντων προς το παρόν γιατί σκέφτεσαι, επεξεργάζεσαι, αναλύεις, αποτυπώνεις. Μάθε πρώτα να σωπαίνεις. Μάθε να μην σκέφτεσαι. Μάθε να ακολουθείς τυφλά.

Το συντηρητικό πρότυπο του καλού μαθητή και του μελλοντικού επιστήμονα εξακολουθεί να υπάρχει αναλλοίωτο. Η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί εισητήριο εισαγωγής σε ανώτερη οικονομική τάξη. Άσχετα που οι άνεργοι πτυχιούχοι στην πραγματικότητα δουλεύουν ανασφάλιστοι σε τετράωρες δουλειές, σε πεντάμηνα ή ανανεώνουν ανά τρίμηνο την κάρτα ανεργίας.

Φαίνεται υπερβολική η παραπάνω ωμή απόδοση. Σήμερα η αλήθεια φαίνεται υπερβολική μέσα σε μια ψεύτικη κοινωνία. Αν οι μαθητές δεν φοβηθούν, δεν λοβοτομηθούν, πριν ενηλικιωθούν, τότε το σύστημα έχει αποτύχει και έχει χάσει πολλά νέα γρανάζια για τη μηχανή της. Μια μηχανή που αλέθει ζωές και παράγει κέρδος. Ένας μαθητής που σκέφτεται πώς θα υποταχθεί στην κυριαρχία που καταπιέζει τη ζωή και το μυαλό του; Και πως θα υποταχθεί αν δεν φοβάται πρώτα να αντισταθεί; Και πώς θα φοβηθεί αν δεν τον πετσοκόβει καθημερινά ένα σύστημα παιδείας γεμάτο εξαντλητικές ώρες μαθημάτων σχολικών και φροντιστηριακών, προσβολές για τη νοημοσύνη του από καθηγητές, γονείς και συγγενείς, από την τρομοκρατία των ΜΜΕ; πώς θα φοβηθεί αν δεν μάθει να νιώθει αδύναμος, ηλίθιος, ανίκανος και πως έχει ανάγκη να επιβιώσει σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα κρεατομηχανή που καταστρέφει όνειρα και διαμορφώνει υποταγμένες συνειδήσεις;

Πρόκειται για ένα παιχνίδι της κυριαρχίας στο οποίο καλείσαι να συμμετέχεις προκειμένου να επιβιώσεις “να γίνεις άνθρωπος”, αλλά δεν μπορείς να παίξεις με τους δικούς σου όρους. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο κρίνεσαι για το αν πληρείς τις προϋποθέσεις να ενταχθείς και να αφομοιωθείς από το κοινωνικό σώμα ή αν θα παραμείνεις στο περιθώριο μέχρι να συμμορφωθείς και να ικανοποιείς τα πρότυπα της κυριαρχίας.

Από το υπουργείο παπαγαλίας με αγάπη.

V