οι βιαστές δεν είναι ράτσα ειδική είναι άντρες καθημερινοί!
για την Ε. που φοβάται να περπατά μόνη της και για την Α. που όταν είναι στο δρόμο τη νύχτα, κοιτά συνεχώς πίσω της.
για τη Ν. που όταν πίνει φροντίζει να μην πιει παραπάνω για να είναι νηφάλια στο γυρισμό και για την Ε. που πριν βγει ελέγχει ξανά το μήκος της φούστας της.
για τη Σ. που κρατά τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλά της σαν όπλο
και για τη Δ. που στο αυτοκίνητο κλειδώνει πάντα τις ασφάλειες
για τη Μ. που όταν ο ταξιτζής άρχισε να της την πέφτει αναγκάστηκε να κατέβει στη μέση της Κηφισίας και για τη Κ. που κάθε φορά που φοβάται μόνη στο δρόμο σκέφτεται πόσο διαφορετικά θα ήταν αν ήταν αγόρι
για την X. που προτιμά να κάτσει σε ένα πάρτι που βαριέται παρά να φύγει μόνη της και για την Γ. που αποφάσισε να αγοράσει σουγιά κι ας μην είναι σίγουρη αν θα μπορέσει να τον χρησιμοποιήσει όταν χρειαστεί
για την I. που έχει πει στην Κ να της κάνει αναπάντητη μόλις φτάσει σπίτι της γιατί αλλιώς ανησυχεί πως κάτι της συνέβη και για τη Λ. που κάθεται πάντα στη μονή θέση στο λεωφορείο, κι αν αυτή είναι πιασμένη προτιμά να στέκεται όρθια
για την Π. που όταν κάποιος κόλλαγε πίσω της στο λεωφορείο δε μίλησε γιατί νόμιζε ότι υπερβάλλει και για την Α. που έκανε ολόκληρο κύκλο για να αποφύγει να περάσει από ένα σκοτεινό στενό
για την Η. που φοβάται όταν ακούει βήματα πίσω της και για τη Κ. που όταν είναι μόνη στο δρόμο κάνει ότι μιλάει στο κινητό
Για όλες εμάς, που το φύλο μας και μόνο αποτελεί λόγο να
φοβόμαστε στο δρόμο, η απειλή της αντρικής βίας είναι
καθημερινό βίωμα. Μιλάμε για τις ματιές σας, τα χουφτώματα
στο λεωφορείο και την τρομοκρατία στα στενά.
Μιλάμε για τον βιασμό που παραμένει αόρατος.
Θέλουμε ο δρόμος να είναι και δικό μας πεδίο δράσης και
έκφρασης και έχουμε σιχαθεί να μας τον στερείτε. Μιλάμε για
όλους εσάς, γκόμενους, φίλους, συντρόφους και περαστικούς,
που βλέπετε τα σώματά μας σαν αντανάκλαση των επιθυμιών
σας και σαν πεδία επιβολής των προνομίων σας. Δεν πρόκειται
να αλλάξουμε τον τρόπο που περπατάμε και ντυνόμαστε, θα
αλλάξετε εσείς τον τρόπο που μας κοιτάτε.
Ο μόνος λόγος που μια γυναίκα πέφτει θύμα βιασμού είναι ότι
ένας άντρας τη βίασε. Οποιαδήποτε δικαιολογία όπως: «τα
ήθελε» ή «έδωσε δικαιώματα» δεν είναι τίποτα παραπάνω από
ξεράσματα πατριαρχικού λόγου. Αυτή ακριβώς η κουλτούρα
του βιασμού είναι που μεταθέτει την ευθύνη από το θύτη στο
θύμα. Η διέξοδος που απλόχερα μας δίνεται είναι να τεθούμε
υπό την προστασία γκόμενων, πατεράδων ή φίλων σε ρόλο
νταβατζή, που θα φροντίσουν για την ασφάλεια αυτού που
τους ανήκει.
Να σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα είτε των
«καλών» είτε των κακών προθέσεων των αντρών.
Nα οπλιστούμε ενάντια στη διάχυτη ματσίλα, να πάρουμε πίσω το δρόμο!