Κυνήγι μαγισσών συνταγή για πογκρόμ και άλλα φαιδρά

Τις τελευταίες μέρες διαβάσαμε από τα πιο φαιδρά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Για αρχή ένα παιδί πέφτει νεκρό από αδέσποτη σφαίρα στο Μενίδι. Κι εκεί φασίστες ανάμεσα σε ντόπιους και αγανακτισμένους εξαπολύουν πογκρόμ κατά σπιτιών Ρομά. Ο θάνατος ενός παιδιού ήταν και θα είναι πάντοτε άδικος, πάντα θα προκαλεί αγανάκτηση και θλίψη και οργή. Κάθε παιδιού όμως ανεξαιρέτως.

Ποιοι θάνατοι όμως στοιχίζουν περισσότερο και ποιοι λιγότερο; Ποιών οι αδέσποτες σφαίρες πονάνε περισσότερο και ποιών λιγότερο; Και πώς αξιολογεί κανείς κάτι τέτοιο; Γιατί μία αδέσποτη σφαίρα αρκεί για να στοχοποιηθεί μια ολόκληρη μειονοτική κοινωνική ομάδα στο Μενίδι ενώ στην Κρήτη συμβολίζουν την ελληνική λεβεντιά; Ποιοι οφελούνται από τα πογκρόμ; Και τι είμαστε τελικά αν ως θεατές παρακολουθούμε τέτοιες καταστάσεις πίνωντας καφέ, χωρίς άποψη με μυαλά βουβά;

Στον ρατσισμό αρκεί ένας δολοφόνος, ένας βιαστής, ένας κλέφτης για να αποδοθεί η εγκληματική ιδιότητα σε ολόκληρη την κοινωνική ομάδα στην οποία εντάσσεται από τις κυρίαρχες νόρμες κάθε άτομο. Έκλεψε ένας ή πολλοί Ρομά; Τότε είναι όλοι ανεξαιρέτως κλέφτες. Πυροβόλησε ένας Ρομά στον αέρα και η σφαίρα σκότωσε παιδί; Είναι όλοι οι Ρομά δολοφόνοι και πάμε να τους κάψουμε αδέλφια πατριώτες. Ένας μετανάστης βίασε; Είναι όλοι οι μετανάστες βιαστές. Βίασε έλληνας; Η πουτάνα τον προκάλεσε. Μπαλοθιές στην Κρήτη; Λεβέντες.

“”Θύμα μπαλοθιάς 11χρονη.Το κοριτσάκι έπαιζε αμέριμνο στο Σάρχο Ηρακλείου, όταν αδέσποτη σφαίρα τη χτύπησε στον ώμο, ελάχιστα εκατοστά μακριά από την καρδιά-9χρονος τραυατίστηκε σοβαρά από αδέσποτη σφαίρα στη Βιάννο Ηρακλείου-Ανήμερα το Πάσχα του 2004 ο 77χρονος συνταξιούχος του Ναυτικού, Σταμάτης Νικολάου, σκοτώθηκε όταν δέχτηκε αδέσποτη σφαίρα στο κεφάλι.Ο ηλικιωμένος καθόταν στον κήπο της αυλής του.-Γερμανός τουρίστας άφηνε την τελευταία του πνοή στη Χερσόνησο Ηρακλείου, όταν τραυματίστηκε θανάσιμα από αδέσποτη σφαίρα. Ο άτυχος τουρίστας, που είχε πάει στην Κρήτη για ταξίδι του μέλιτος, δέχτηκε τη σφαίρα καθώς περπατούσε αμέριμνος στον κήπο του ξενοδοχείου.”
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες περιστατικά που έχουν συμβεί στη Κρήτη. Κανένας δεν ξεσηκώθηκε ποτέ εναντίον όλων των Κρητικών (και καλώς μιας και το αντίθετο ανήκει στη ναζιστικής έμπνευσης συλλογική εύθηνη), κανένας δεν έριξε μολότοφ σε σπίτι ανθρώπου που έπαιζε μπαλωθιές. Αντίθετα στο άκουσμα του “εθίμου” μας, όλοι χαμογελούν με ελληναράδικη μαγκιά εκθειάζοντας τους συμπατριώτες μου. Είναι λογικό, είμαστε Κρητικοί λεβέντες, ατρόμητοι και περήφανοι και όχι γύφτοι κλέφτες, ντίλερ ναρκωτικών και κατασκευαστές των καρφιών που σταύρωσαν τον Χριστό (για να αναφέρω μόνο ένα παραδοσιακό ρατσιστικό στερεότυπο που διακινούσε επί χρόνια η ορθόδοξη χριστανική θρησκεία).. Εξάλλου όπως κάθε άραβας είναι τρομοκράτης επειδή πιστεύει σε μία θρησκεία που είναι διαφορετική από τον Χριστιανισμό, έτσι και ο Ρομά είναι κλέφτης, ντίλερ, δολοφόνος επειδή γεννήθηκε απλά και μόνο…γύφτος.” (ανάρτηση σε προφίλ fb)

Αυτή η μισαλλόδοξη αντίληψη που ζυγίζει “ακριβοδίκαια” και αποφασίζει ποιοι είναι ένοχοι και ποιοι αθώοι για τις ίδιες ενέργειες βάσει φυλετικών, έμφυλων και ταξικών κριτηρίων (και πολλών ακόμη), είναι το στέρεο έδαφος για να πατά και να εξελίσσεται, να εξαπλώνεται και να αναπαράγεται σε πολλών μορφών καταπιέσεις καθημερινά ο ρατσισμός.

Τα “ναι μεν αλλά” έρχονται ως δεκανίκια σε αντιδιαλεκτικές υπερασπίσεις μαζικών στοχοποιήσεων και επιθέσεων. “Ναι μεν τα πογκρόμ είναι ακραία, αλλά και οι Ρομά έχουν ανάμεσά τους μαφιόζους, εμπόρους όπλων, ναρκωτικών, παντρεύουν τις γυναίκες από τα 12, δεν αφήνουν τα παιδιά τους να πάνε σχολείο” κ.α. Για τους λευκούς μαφιόζους εμπόρους όπλων, ναρκωτικών, trafficking, δεν είδα ποτέ καμιά αντίδραση ίδιας αγανάκτησης και ιερής οργής, δεν είδα πογκρομ. Αντίθετα είδα τους λευκούς μαφιόζους να ζουν ενσωματωμένοι στο ελληνικό κοινωνικό σώμα, να συνυπάρχουν αρμονικά με τη γειτονιά “χωρίς να δημιουργούν προβλήματα” – σε αντίθεση με τους Ρομά που δεν αφομοιώνονται στο κοινωνικό σώμα. Είδα τους κακοποιητές να συνεχίζουν κάθε βράδυ τον ξυλοδαρμό σε γυναίκες και παιδιά και τις γειτονιές να σωπαίνουν.

Στο κυνήγι μαγισσών όμως στο Μενίδι οι ίδιοι ευηπόληπτοι πολίτες που σωπαίνουν σε μια σειρά αδικιών και καταπιέσεων, αγανάκτισαν με τους Ρομά. Κι είπαν αφού δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την μαφία ας τα βάλουμε με τα σπίτια και τις οικογένειες των υπολοίπων.

Πώς όμως τόσο εύκολα σπάει η σιωπή της συγκάλυψης, της ανοχής και της συνεννοχής όταν πρόκειται να στοχοποιηθεί κάποιος πιο αδύναμος ε;

Ο ρατσισμός δεν εμφανίζεται μόνο σε “μεμονωμένα” περιστατικά ως αντεκδίκηση σε πράξεις βίας. Υπάρχει καθημερινά ανάμεσά μας και επικρατεί παρά την ανύπαρξία οποιασδήποτε λογικής στην βάση του. Ο ρατσισμός πάντα εκδηλώνεται από αυτό το άτομο που θεωρεί ότι υπερέχει σε ισχύ εναντίον κάποιου άλλου σε μειονεκτική θέση σε σχέση με το πρώτο. Δεν έχει σημασία αν και τα δύο άτομα σε άλλο επίπεδο βιώνουν ίδια καταπίεση. Αρκεί το ένα από τα δύο να βρεί την ευκαιρία κάποια στιγμή να υπερισχύσει πάνω σε κάποιο Άλλο. Αρκεί το Άλλο να είναι πιο αδύναμο και κυρίως ανυπεράσπιστο. Πιο εύκολα θα βρίσει ο ελληναράς οδηγός ένα μετανάστη στα φανάρια και μια γυναίκα οδηγό από ένα οδηγό νταλίκας. Πιο εύκολα θα κλωτσήσει ένα σκυλί και θα ρίξει φόλα, παρά το αφεντικό του που του κάνει τη ζωή δύσκολη καθημερινά. Πιο εύκολα θα χτυπήσει τη γυναίκα του στο σπίτι και τα παιδιά του, παρά εκείνο τον τύπο που τον προσβάλει κάθε μέρα στη δουλειά.

Ζήτημα είναι να έχεις την ίδια τοποθέτηση, αντίληψη και αντιμετώπιση σε κάθε άτομο που εξουσιάζει και καταπιέζει ασχέτως “φυλής”, ασχέτως φύλου, ασχέτως τάξης.

Η ελληνική κοινωνία έχει μάθει να λειτουργεί ρατσιστικά ως μέσο αυτοπροστασίας. Αν αποδεχόταν πως έλληνες γιοι βιάζουν, σφάζουν, δολοφονούν, το οικοδόμημα της αγίας ελληνικής οικογένειας θα έμπαινε σε αμβισφήτηση και θα αποσταθεροποιούταν ένας βασικός πυλώνας της εθνικής συνείδησης. Δικαούμαστε να μιλάμε μόνο για μεμονωμένα Μπορούν όμως οι κόρες να είναι ανυπάκουες και απρόσεκτες, να μην τηρούν τις οδηγίες περί σωστής συμπεριφοράς – άλλωστε η Εύα παράκουσε και δάγκωσε το μήλο – και να παραβιάζουν τους κανόνες προκαλώντας τους γιους των ελλήνων. Μα αν οι κατηγορούμενοι δεν είναι έλληνες, μα εκεί δεν χωράει αμφιβολία δεν έχουν λάβει την ηθική διαπαιδαγώγηση της ελληνικής οικογένειας, άσε που είναι και αλλόθρησκοι άρα και πιο βίαιοι.

Η παραπάνω συλλογιστική διακατέχει ένα μεγάλο ποσοστό συνειδήσεων ταυτόχρονα με την απουσία κάθε λογικής και διαλεκτικής. Και αυτό είναι από απελπιστικό έως εξοργιστικό.

Τις προηγούμενες μέρες μία γυναίκα στη Θεσσαλονίκη ενώ καθόταν στο λεωφορείο, παπάς έκατσε δίπλα της, την άγγιξε και στη συνέχεια αφού τοποθέτησε την θήκη λάπτοπ ώστε να μην βλέπουν οι συνεπιβάτες, έβγαλε το πουλί του έξω κι άρχισε να τον παίζει. Η γυναίκα τον τράβηξε φώτο με το κινητό της και όταν αργότερα δημοσίευσε το περιστατικό στον προσωπικό της λογαριασμό στο fb, άντρες και γυναίκες έσπευσαν να την βγάλουν ψεύτρα, προκλητικά ντυμένη, που στοχοποιεί έναν άνθρωπο της εκκλησίας, πως έκανε photoshop και πως ήθελε να προκαλέσει την προσοχή γύρω από το πρόσωπό της. Μάλιστα μετά από πολλαπλές αναφορές το fb κατέβασε την επίμαχη φωτογραφία.

Μέσα στις επόμενες όμως ώρες και ενώ οι καλοί χριστιανοί υπερασπιζόταν τον παπά από την τσούλα συκοφάντρια, πολλές γυναίκες αναγνώρισαν τον ίδιο παπά που είχε κάνει και σε αυτές το ίδιο. Έτσι ταυτοποιήθηκε ο δράστης πολλών μυνητηρίων αναφορών. Και μπροστά σε αυτό το γεγονός οι υπερασπιστές της κουλτούρας του βιασμού κάπως φαίνεται να έμειναν μουγγοί και να μην ξέρανε πώς να διαχειριστούν το ότι ο παπάς ταυτοποιήθηκε σε πολλές σεξιστικές επιθέσεις. Το κυνήγι της μάγισσας σε αυτή την περίπτωση έμεινε μισό. Δεν μπόρεσαν να κάψουν την μάγισσα.

Ξέρουμε πως αν αυτό το έκανε μετανάστης η ιερή αγανάκτηση θα ξεχείλιζε εναντίον του. Τώρα όμως το έκανε ένα σύμβολο του ελληνικού έθνους, ένας παπάς. Άχνα δεν βγήκε από τους και τις κυνηγούς μαγισσών για τις κυριολεκτικά αμέτρητες σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών και παιδιών από παπάδες και αφού είχαν εξαντληθεί όλα τα επιχειρήματα, το τελευταίο που έμενε ήταν να πουν πως “δεν είναι όλοι οι παπάδες έτσι”, λες κι ήταν αυτό το επίδικο, στο ίδιο ακριβώς δηλαδή μοτίβο που αν στοχοποιηθεί ένα Άλλο, όλα τα Άλλα, όλα τα διαφορετικά άτομα φέρουν την ίδια κακοποιητική ιδιότητα ως βασικό χαρακτηριστικό τους.

Δεν υπάρχουν δίπολα. Υπάρχουν μόνο εξουσιαστική καταπίεση, εξουσιαζόμενα και καταπιεζόμενα υποκείμενα. Στα τελευταία όποια αντιδρούν και αντιστέκονται είναι το Άλλο, είναι οι σύγχρονες μάγισσες που η κυριαρχία επιδιώκει να κάψει, να φιμώσει, να καταστείλει, να εξοντώσει, να απομονώσει και να αποβάλλει από το κοινωνικό της σώμα με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Και η κυριαρχία δεν συγκεντρώνεται μόνο στο κράτος, μόνο στο κεφάλαιο, αλλά διαπερνά ολόκληρη την κοινωνία μέσω των πολλαπλών και καθημερινών καταπιέσεων.

Vectrum