Τάλοκ το Αλληγκάρη – Μια διαφορετική ιστορία επανάστασης, αναζήτησης της γνώσης και φιλίας

Νομίζετε πως τα πράγματα είναι όπως ακριβώς φαίνονται;
Νομίζετε!
Καμιά φορά κάποιος καταφέρνει να ξεφύγει από το ρόλο που άλλοι διάλεξαν γι’ αυτόν. Καταφέρνει να κάνει τη ζωή του όπως θέλει εκείνος κι όχι όπως του λένε τα «πρέπει» των άλλων. Συνήθως είναι κάποιος ή κάποια που δε φοβάται να ονειρεύεται, αντίθετα από τους πιο πολλούς που αντί για όνειρα έχουν εφιάλτες, δηλαδή άσχημα ή τρομακτικά όνειρα, που όμως δεν προσπαθούν καν να διώξουν γιατί έχουν πια συνηθίσει να ζουν μ’ αυτά.
Όποιος, λοιπόν, δε φοβάται να ονειρεύεται, συνήθως ζει το δικό του θαύμα στο ταξίδι της ζωής. Γιατί το ταξίδι είναι η ίδια η ζωή.
Τέτοιοι τύποι ανοίγουν τους δικούς τους δρόμους, χωρίς να φοβούνται τα εμπόδια και χωρίς να συμβιβάζονται, δηλαδή να δέχονται πράγματα που δεν τους αρέσουν και που δεν τα θεωρούν σωστά. Γίνονται φωτεινά σημαδάκια μέσα στο γκρίζο χρώμα της καθημερινής ζωής, που κυλάει με τον ίδιο πάντα τρόπο. Κι αυτή η αγάπη τους για τη ζωή είναι ο χάρτης, για να εξερευνούν τον κόσμο. Γιατί έτσι είναι πλασμένοι. Συνήθως μετά τους ακολουθούν κι άλλοι κι έτσι προχωράει το πράγμα. Και η ζωή συνεχίζεται, ένα τόσο δα καλύτερη.
Τέτοιος τύπος είναι κι ο Τάλοκ…

Η ιστορία αυτή πέρασε στο χαρτί με δύσκολο και ταραχώδη τρόπο, ανάμεσα σε
τηλεφωνήματα και κρατήσεις γηπέδων και με μεγάλες διακοπές και διαλείμματα. Αυτό που βοήθησε, ευτυχώς, ήταν η αγάπη και η θέρμη του ίδιου του Τάλοκ, όπως καθρεφτιζόταν στα μάτια των παιδιών μου.
Ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως είναι μια απλοϊκή ιστορία, αλλά όπου θίγονται ευαίσθητα θέματα, όχι κατάλληλα για παιδιά, και που αρκετούς ενήλικες σίγουρα θα τους ενοχλούσαν. Η ιστορία του Τάλοκ δεν απευθύνεται σ’ αυτούς. Απευθύνεται σε παιδιά που οι γονείς τους οραματίζονται μια καλύτερη κοινωνία, ελεύθερη από προκαταλήψεις, αγκυλώσεις και αυταρχισμούς. Μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να συνυπάρχουν και να δημιουργούν, να χαίρονται και να προσφέρουν δίκαια, ο καθένας με τις δυνάμεις του, και να απολαμβάνουν ανάλογα με τις ανάγκες τους. Μια κοινωνία ανθρώπων σκεπτόμενων, που η συσσώρευση πλούτου και «δύναμης» δε θα είναι αυτοσκοπός, ούτε θα έχει καν αξία στους κώδικές της, αντίθετα οι άνθρωποι θα ζητούν ίσες ευκαιρίες για όλους ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, φυλής, θρησκείας. Μια κοινωνία που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ανεκτικότητα, με ανθρώπους που θα στοχεύουν προς την προσωπική τους βελτίωση, ώστε μέσα από τέτοιες διαδικασίες να καλυτερεύει τελικά και ο κόσμος. Μια κοινωνία χωρίς βία. Η ιστορία του Τάλοκ απευθύνεται σε ανθρώπους που έχουν όνειρα, που τολμούν να προσπαθήσουν γι’ αυτά και που θέλουν και τα παιδιά τους να έχουν επίσης τα δικά τους όνειρα. Είναι μια ιστορία για την αγάπη, την αποδοχή, τη διαφορετικότητα, τις προσδοκίες, την αλληλεγγύη και τη γνώση.
Αυτά προσπαθεί να πει ο Τάλοκ, αυτά προσπαθώ να πω κι εγώ στα παιδιά μου, που ήταν αιτία και αφορμή για να περάσει στο χαρτί η ιστορία αυτή.
Προσοχή λοιπόν!
Αν βρίσκετε κάποιες από τις παραπάνω σκέψεις και έννοιες ενοχλητικές, θα ήταν καλύτερα να μη συνεχίσετε το διάβασμα. Θα χάσετε το χρόνο σας.
Οι υπόλοιποι, εύχομαι να απολαύστε την ιστορία.

Τέλη Νοέμβρη 2013

Μανόλης Κωνσταντάκης

Η ιστορία αυτή ΔΕΝ πρόκειται να διατεθεί ΠΟΤΕ προς πώληση. Γράφτηκε από αγάπη με αγάπη και αυτό ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ, μόνο χαρίζεται. Θα υπάρχει η δυνατότητα να το κατεβάζει όποιος επιθυμεί από κάποια blogs και κάποιες ιστοσελίδες, σε μορφή pdf και να το τυπώνει στον εκτυπωτή του χωρίς χρέωση, αποκλείεται όμως κάθε εμπορική ή οικονομική εκμετάλλευση του από οποιονδήποτε. Αντί αμοιβής, παρακαλούμε προαιρετικά όποιος θέλει να βοηθήσει όποιους, όπως, όποτε και όσο νομίζει από συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Όχι στα πλαίσια της φιλανθρωπίας, αλλά της αλληλεγγύης.

Επικοινωνία: mankonst@yahoo.gr

Εισαγωγικό σημείωμα
Θυμάμαι, μια μέρα, ακολούθησα με τα μάτια μου την τρελή πορεία που έκανε ένα μπαλόνι απ’ τον αέρα. Και κατέληξα πως θα ήθελα να ξαναγεννιόμουν σαν ένα κόκκινο μπαλόνι που θα φούσκωνε από την επιθυμία του να ζήσει λεύτερο, θα χλεύαζε όσους πασχίζουν να το πιάσουν με τα πόδια τους καρφωμένα στη γη, θα λυσσούσε με τον άνεμο παρασύροντας στο στροβίλισμά του κάθε εφιάλτη ώσπου να ζαλιστεί και να γίνει όνειρο, κι όταν θα χόρταινε ομορφιά από τα άστρα και γκρίζο από τον κόσμο, θα έσκαγε με κρότο πάνω στις κολώνες του ηλεκτρικού διαμελίζοντας τα μικρά κόκκινα κομμάτια του – βορά στην ανθρώπινη ματαιοδοξία που κανένας ποτέ δεν το πήρε να το στολίσει με μια κορδέλα και να το χαρίσει σε ένα ξυπόλητο παιδί…
Νιώθω πως ο Μανώλης κι η Ιωάννα με την ομορφιά της σκέψης και της κίνησής τους έκαναν αυτό ακριβώς…
Χάρισαν αυτό το μπαλόνι σε όλα τα παιδιά του κόσμου, κι έτσι φουσκώνει πια κάθε νύχτα από αγάπη και όνειρα για την ανατολή μιας νέας γης.

Κατερίνα (Fullmoon) Δήμα

Ιστόρηση «Τάλοκ το Αλληγκάρη»
Μανόλης Κωνσταντάκης ©
Εικονογράφηση: Ιωάννα Σπανούδη
Λογοτεχνική επιμέλεια: Κατερίνα (Fullmoon) Δήμα
Εκτύπωση-Βιβλιοδεσία: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟ©
(Μόνοι μας)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ο «Τάλοκ το Αλληγκάρη» γράφτηκε με πρωταρχικό σκοπό να γίνει δώρο γενεθλίων για τα δυο παιδιά μας τη Νένικα (Ελένη) και τον Αντώνη. Η πατρότητα του ονόματος ανήκει αποκλειστικά στον Αντώνη . Είναι ίσως το μόνο από τα δώρα που τους έχουμε κάνει και θα τους κάνουμε που εύχομαι να το κρατήσουν «για πάντα». Κι αυτό γιατί γράφτηκε με όλη μας την αγάπη που πιστεύω πως θα καλύψει τις πιθανώς πολλές ελλείψεις στη γραφή και τα λάθη. Την εικονογράφηση ανέλαβε η σύντροφος μου και μητέρα τους, η αγαπημένη μου Ιωάννα. Έτσι είναι δώρο καρδιάς και από τους δυό μας.

Η συνέχεια στον κόσμο του Τάλοκ εδώ: Τάλοκ-το-Αλληγκάρη

Δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή και εμπορική εκμετάλλευση με οποιοδήποτε τρόπο
και μέσο του παρόντος χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα, σύμφωνα με τις διατάξεις τους Ν.2121/1993 (ΦΕΚ Α’ 25 1993) , Ν.3057/2002 (ΦΕΚ 239/Α’/10.10.2002) [Αρθρο 81], Ν.3524/2007 (ΦΕΚ 15/Α’/26.1.2007)