Nυχτερινή Πορεία Κατά της Κουλτούρας του Βιασμού

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ

Το βράδυ της Πέμπτης 25/5/17 έγινε απόπειρα βιασμού σε γυναίκα στην πλατεία Μικρασιατών Ρεθύμνου, από άνδρα ο οποίος την ακολούθησε από το μπαρ στο οποίο βρισκόταν προηγουμένως. Η ίδια είχε τα αντανακλαστικά να συντάξει κείμενο καταγγέλλοντας το περιστατικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος αποπειράται να βιάσει μία γυναίκα, καθώς έπειτα από την δημοσιοποίηση του περιστατικού και τις συζητήσεις που προέκυψαν φάνηκε ότι επανειλημμένα έχει παρενοχλήσει και αποπειραθεί να βιάσει αρκετές γυναίκες. Ο άνδρας αυτός έχει συγκεκριμένη τακτική: συχνάζει σε μπαρ όπου κοζάρει γυναίκες, τις παρακολουθεί γδύνοντάς τις με το πατριαρχικό γλοιώδες του βλέμμα. Άλλοτε τις πλησιάζει και παρεμβαίνει στα κορμιά τους αγγίζοντάς τις ή τις ακολουθεί αφότου αποχωρήσουν από τον χώρο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΤΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ.

Ελάχιστα είναι τα περιστατικά βιασμών καθώς και όσα προκύπτουν από την κουλτούρα του βιασμού τα οποία καταγγέλλονται δημόσια (κακοποιητικά βλέμματα, αγγίγματα χωρίς συνέναιση, επίμονα “φλερτ” παρά την άρνηση ή αδιαφορία, σφυρίγματα, “αστειάκια” στον δρόμο, κόρνες και αυτοκίνητα που σταματάνε δίπλα μας σε απομονωμένα μέρη, επιδειξιομανείς, ματάκηδες και λιγούρια που την παίζουν δημόσια). Όχι μόνο δεν καταγγέλλονται δημόσια αλλά ούτε και συζητιούνται στο πλαίσιο των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Κάποιες φορές μιλάμε γι’αυτά έχοντας ενοχές που “προκαλέσαμε”, ενώ άλλοτε θυμό που δεν μπορέσαμε να απαντήσουμε όπως θα έπρεπε. Καθόλου σπάνιο επίσης δεν είναι, περιγράφοντας τέτοια περιστατικά παραβιάσεων και κακοποιήσεων να αστειευόμαστε, υποτιμώντας έτσι τη βία της πατριαρχίας που γεννά την κουλτούρα του βιασμού. Οι πρακτικές της κουλτούρας του βιασμού, φυσικοποιούνται, εμφανίζονται ως κανονικότητα και συνεπώς αορατοποιούνται. Έτσι, οι έμφυλες παραβιάσεις δεν γίνονται αντιληπτές ως μέρος της πατριαρχικής βίας, αλλά συχνά όταν δεν περάσουν απαρατήρητες και ασχολίαστες, ανάγονται στο ”προσωπικό’. Ως εκ τούτου ένας βιασμός αναγνωρίζεται ως τέτοιος μόνο όταν έχει υπάρξει διείσδυση και εκσπερμάτωση, αφού βέβαια επιβεβαιωθεί μέσα από την εξουσία της ιατρικής γνώσης.

Ο βιασμός είναι ένας από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς της πατριαρχίας. H πρακτική αυτή προϋποθέτει σώματα, έμφυλα δηλαδή υποκείμενα. Προϋποθέτει τουλάχιστον έναν κυρίαρχο στο πεδίο της έμφυλης αρένας. Ο βιασμός εκφράζει την ηγεμονία των προνομιούχων ανδρών, εκείνων που δικαιωματικά αισθάνονται ισχυροί και υπεύθυνοι να ”τιμωρούν” τις παρεκκλίσεις· να περιφρουρούν την αρρενωπότητα βιάζοντας κακέκτυπα π.χ. θηλυπρεπείς άντρες, καταδεικνύοντας έτσι τον ‘’ελλιπή’’ ανδρισμό τους και ενοχοποιώντας τους για την έκφραση του φύλου τους, τιμωρώντας τις γυναίκες, τις κόρες και τις ανιψιές τους, τις υπηρέτριες, τις πουτάνες, ή και μια περαστική, ξεσκίζοντας τα μέρη των σωμάτων τους, εκείνα που στις δυτικές τουλάχιστον κοινωνίες, τις κάνουν να μοιάζουν πιο ανίσχυρες από εκείνους. Ο βιασμός είναι η σωματική, ψυχική ηδονή, καθώς και ηθική ικανοποίηση των έμφυλων αστυνόμων.

ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ: ΟΙ ΒΙΑΣΜΟΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΤΑΝ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Δεν έχουμε καμία απολύτως αυταπάτη ότι οι κρατικοί θεσμοί θα μας προστατέψουν από την κουλτούρα του βιασμού! Ίσα ίσα μέσα από τα δικαστήρια ενισχύεται αφού παίρνουν το μέρος των βιαστών, αθωώνοντας τους, αμφισβητώντας τα βιώματα μας και υπονομεύοντας την αξιοπιστία μας. Προφανώς μόνο μίσος τρέφουμε για κάθε μπάτσο που δεν μπορεί παρά να είναι σεξιστής, μιλιταριστής και εθνικιστής. Ο ρόλος τους είναι να διαφυλάσσουν, να αναπαράγουν και να ενισχύουν εξουσίες, προστατεύοντας τις κανονικότητες του έθνους και τον πυλώνα του, την πυρηνική ετεροκανονική οικογένεια και τους έλληνες πολίτες και καταστέλλοντας όλες/όλα/όλους όσες προσπαθούν να δημιουργήσουν αντιστάσεις απέναντι στην εξουσία που βιώνουν. Αντίστοιχα δεν περιμένουμε από καμία κρατική εξουσία να νομοθετήσει υπέρ μας, γιατί άλλωστε θεωρούμε πως και η δικαιοσύνη προστατεύει τους περισσότερο προνομιούχους, οι οποίοι είναι και οι εφευρέτες της.

Η πατριαρχία δεν νικιέται με πατριαρχία. Έχουμε κουραστεί με μάτσο άνδρες να αυτοαναγορεύονται σωτήρες και να διατίθενται ολόψυχα και παλικαρίσια να μας προστατέψουν με περίσσια τόλμη και ιπποτισμό από την έμφυλη βία την οποία δεχόμαστε. Δεν περιμένουμε και ούτε χρειαζόμαστε, τον πατέρα, τον σύντροφο, τον αδερφό η τον φίλος μας να εγγυηθεί την ασφάλεια μας. Έχουμε απηυδήσει με εκείνους που μιλάνε σε εμάς για εμάς, μας ”συμβουεύουν” πως να κάνουμε κάτι ”σωστά”, και μας εξηγούν πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε και τόσο ”καλά”. Δεν θα ανεχτούμε άλλο mansplaining* καθώς και καμία άλλη συμπεριφορά που ενέχει επίδειξη προνομίων.

Προκύπτει η ανάγκη να διαμορφώσουμε χώρους μέσα από τους οποίους, θα ενδυναμωθούμε, θα μοιραστούμε τα βιώματά μας(μονάχα αν τα θελήσουμε και νοιώθουμε άνετα με αυτό), θα απαλλαγούμε από ενοχές και άσχημα συναισθήματα, θα συντονιστούμε, θα συνδιαμοφώσουμε και θα δράσουμε. Χωρίς ιεραρχίες (για να αποφύγουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις εξουσιαστές δυναμικές από τις οποίες έτσι και αλλιώς ασφικτυούμε), με σεβασμό στην τοποθέτηση των βιωμάτων, συνειδητοποιώντας την θέση και τα προνόμιά μας σε σχέση με την άλλη/το άλλο/τον άλλον θέλουμε να υπάρχουμε και να μαχόμαστε.
Σας καλούμε όλες/όλα/όλους που έχετε βιώσει την έμφυλη βία να συλλογικοποιηθούμε, να οργανώσουμε την επανοικιοποίηση των δρόμων αυτής της πόλης και να αγωνιστούμε ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού.
-Παρασκευή 2/6/17, 00:00, προσυγκέντρωση στην πλατεία Μικρασιατών, Ρέθυμνο
(Νυχτερινή Πορεία Κατά της Κουλτούρας του Βιασμού)

ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΦΤΕΡΟ
φεμινιστική – ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδα