Κατηγορία: ΠΟΙΗΣΗ

Είναι χαρακτηριστικό πως αποσπάσματα του συγκεκιμένου ποιήματος απαγγέλλει κάθε βράδυ από τη σκηνή της παράστασης Άμλετ, η οποία γνωρίζει τεράστια επιτυχία στη Μ. Βρετανία και στην οποία πρωταγωνιστεί ο ηθοποιός Μπένετικτ Κάμπερμπατς, γνωστός ως Σέρλοκ Χολμς. «Κανείς δεν φεύγει από την χώρα του άμα αυτή δεν είναι σαν το στόμα ενός καρχαρία, κανείς δεν τρέχει στα σύνορα άμα ολόκληρη η πόλη στην […]

“Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία. Τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη, οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους, το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου…”

Κρατήσου   Κρατήσου. Θα ομορφύνει ο χειμώνας. Καλοκαίρι τα χνάρια μας. Δάκρυα τα χρόνια. Ανείπωτα βλέμματα. Νεφέλη ως φθινόπωρο άλικο. Βουή στην ομίχλη. Σωπαίνουν τα χαμόγελα. Σωριάζονται τα χρώματα. Ψάχνοντας το φως τους.   Κρατήσου. Θα γυρίσουν τ’ άστρα. Σε έναν πανάγιο ουρανό. Σε χώμα σιωπής αλλοτινής, θα ανταμωθούμε. Τα κόκαλα άνοιξη εξαγνίζουν. Ξεδιψά η αυγή. Ηλιαχτίδες θα ντυθούμε.   […]

Σφαίρα διττή   Κρατάω δυο κόσμους στα χέρια μου. Τον έναν μου πρόσφεραν. Τον άλλον ήθελα να πλάσω. Ήλιος με δυο πρόσωπα. Το ένα φως παντοτινό. Το άλλο λαβωμένο, σκοτεινό.   Χαμόγελο μισό. Χαρταετός δίχως σκοινιά. Χρόνια στροβιλίζεται, πίσω απ’ τη σκιά. Άνοιξης αλλοτινής.   Τα περιστέρια χρόνια αναζητούμε. Δίκοπο όραμα. Αγκάθινο στεφάνι στα μαλλιά. Αλυσοδεμένα τα χέρια μας. Ερμηνεύουν […]

Όποτε μια ηλιαχτίδα διαπερνούσε μέσα στο σπίτι καμιά φορά χάζευα τους κόκκους σκόνης που αιωρούνταν στο φως της. Από μικρό παιδί μου φαίνονταν κάτι ξεχωριστό όταν συνέβαινε. Σαν μια παράσταση ονείρου με πρωταγωνιστές μικρά πλάσματα που με παρότρυναν να τα κοιτώ και να χαμογελάσω μαζί τους. Μικρή στιγμή στο μεγαλείο της, και τη μαγεία της. Σαν να σήμαινε κάτι καλό. […]

Γυάλινο Φεγγάρι   Πολλά τα πρόσωπα. Ποιο να διαλέξεις; Ποιο να φορέσεις;   Τα δάχτυλά σου ξύλινα. Χαράζεις υπεροψία στα μάτια σου. Ζωγραφίζεις με καπνό το πρόσωπό σου.. Χαμογελάς στο άχρωμο φόντο της ιδέας σου.   Στο λόφο της πλάνης υψώνεις την φωνή σου. Τη σκιά σου σφυρηλατείς στον καμβά της εξαθλίωσης.   Τις αποστάσεις έστησες, προβλέποντας την επόμενη πνοή […]

Υπάρχεις;                                      Αόρατος ανθρωπάκος απόψε…   Μια γελάς,   μια κλαις.   Παλιάτσος στο σπίτι σου   ακόμα μια νύχτα.   Κρατάς το πινέλο με χάρη.   Δάχτυλα κρυσταλλωμένα,   χρωματίζουν το περιστέρι στη θηλιά.   Όνειρα βαλσαμωμένα…   Ένα φεγγάρι μετέωρο   θεατής της φωνής σου.   Κάποιες ευχές ραγισμένες στα πανιά σου…   Μη λυπάσαι.   Αυτή […]

Δυο στίχοι ακόμα… Μια αρχή… Ένα τέλος… Κύκλος αέναης κλωστής. Θα ανέβω στην επόμενη περιστροφή. Δυο πνοές τραγουδούν. Μυστική συμφωνία στη σκηνή της αιωνιότητας. Χειροκροτούν τα πουλιά ως μόνοι θεατές. Άυλο σύννεφο παγώνει τις φωνές. Βαλσαμώνει τις στιγμές. Τους λεπτοδείκτες μετουσιώνει σε περιγράμματα σιωπής. Μια νότα στην φωτιά. Μια νότα στα φτερά. Ας χαράξω δυο στίχους ακόμα… Ίσως απαλλάξω την […]

Δια – λόγου χρωμάτων… Ακούμπησες το πρόσωπό σου στην ανάσα της καρδιάς σου. Σκάλισες τις ελπίδες με στοργή. Έψαχνες θαύματα να βρεις, να απαλλάξεις τη σιωπή. Το ρυθμό να κυριέψεις. Να χαθείς στο άπειρο της εγκατάλειψης… Αντάμωσες τα μάτια σου στα σοκάκια των σπλάχνων σου. Τα χρώματα δεν φάνηκαν. Ξεγλίστρησαν απ’ την χαραμάδα της φωνής. Μήπως θεριέψουν τις σκιές.. Μήπως […]

Πως;;; Δεν είναι που δεν αντικρίζεις. Όχι… όχι, Απλά, δεν βλέπεις!! Κοιτάζεις… Μα δεν ανασαίνεις τον Ήλιο. Σου φαίνονται θολωμένα τα φτερά. Μα δεν μπορείς να μυρίσεις τα λουλούδια. Σου φαίνεται αλλοτινό το άρωμά τους. Πως δεν διαπέρασε ως τώρα τη καρδιά σου;;; Άκου! Αλυχτάει η σκιά, με μια σιωπή όλο φωτιά. Όχι… όχι, δεν λέω πως δεν σε επισκέπτονται […]

Είμαι εθισμένος στην υπερβολή Τρέμω από μανία να σε δω στα πρόθυρα της αυτοκτονίας Να έχω τη χαρά να σου χαρίσω το τελευταίο σπρώξιμο Όχι για να σε σκοτώσω αλλά για να σου προσφέρω μια γεύση από την απόλυτη μοναξιά του να ζεις σαν επιφάνεια Ανάμεσα σε αυτούς που κατέχουν το προτέρημα του όγκου χωρίς οι ίδιοι να σκέφτηκαν ποτέ […]

Μια νύχτα… μια Αυγή Θυμάσαι το πρώτο μας φιλί; Είχε γεύση από κανέλα… και ροδάκινο. Ξέρεις… Ήταν υπέροχη η μουσική σου… Ακολουθεί πια τα βήματα μου. Χορεύω μαζί της, τις ώρες της προσμονής. Μυρίζω το χρώμα της πνοής σου στο δέρμα μου. Μεθώ με τη γεύση της αίσθησης σου. Αγγίζω τ’ άρωμά σου στο απόσταγμα της ψυχής μου. Ανακαλύπτω στο […]

ΜΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ   Ένα χάδι, να σου υπενθυμίσει ότι νιώθεις και αισθάνεσαι..   Ένα χαμόγελο, να σου υπενθυμίσει πως όλα θα πάνε καλά..   Ένα δάκρυ, να σου υπενθυμίσει πως τα πράγματα αλλάζουν..   Ένα χτύπημα στον ώμο, να σου υπενθυμίσει πως δεν είσαι μόνος..   Μια αγκαλιά, να σου υπενθυμίσει πως μπορείς να ακουμπήσεις και να μοιραστείς..   Ένα […]