Μαριονέτες δολοφόνοι – σπέρνουν φόβο, θερίζουν μίσος

Για τις μαριονέτες του καπιταλισμού, τους φασίστες δηλαδή, δεν μετράει η ανθρώπινη ζωή, όπου κι αν βρίσκεται. Άγκυρα; Βυρηττός; Παρίσι; Στόχος είναι μόνο να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του συστήματος: να ανθίσει μίσος από την σπορά του φόβου.

Θέλετε να θυμηθούμε στα πρώτα μνημονιακά χρόνια στην Ελλάδα, την σιωπή των ανθρώπων που έβλεπαν φασίστες να εισβάλλουν στα βαγόνια του μετρό εξαπολύοντας πογκρομ σε μετανάστες; Τον φόβο του “μην ανακατεύεσαι θα μπλέξεις”. Θέλετε να θυμηθούμε τον φόβο των ανθρώπων όταν έβλεπαν τα ρόπαλα των φασιστών και τους μαίανδρους αλλά παράλληλα και τον φόβο απέναντι στην ‘αυξημένη” κατά τα ελληνικά ΜΜΕ εγκληματικότητα από μετανάστες; Θέλετε να θυμηθούμε τις περιοχές που το 2012 παραλιακά της Αθήνας αλλά και αλλού ένιωθαν ασφάλεια όταν τα τάγματα εφόδου παρήλαυναν κάθε βράδυ με περιπολίες δίπλα από οικογένειες που έτρωγαν σε ταβέρνες; Να θυμηθούμε το μίσος απέναντι στους μετανάστες και την ικανοποίηση που επέφεραν οι επιχειρήσεις σκούπα και οι κρατήσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης;

Οι ίδιοι άνθρωποι που ποτίστηκαν με τόσο φόβο εξαρχής του μνημονίου, που τρομοκρατήθηκαν με την αυξανόμενη ανεργεία, την ανέχεια και την εξαθλίωση, τώρα φοβούνται και μισούν όχι μόνο τους Ισλαμοφασίστες, αλλά και ολόκληρους λαούς που παλεύουν να ξεφύγουν από τους πολέμους στις μεσοποτάμειες ανατολικές χώρες.

Δεν έχουν καμιά διαφορά ο Ουκρανός φασίστας, ο Έλληνας φασίστας, ο Ισλαμοφασίστας, ο νεοναζί στην Αγγλία, στην Αυστραλία μεταξύ τους. Ο Ισλαμοφασίστας που χτυπάει τους Κούρδους μαχητές στο Κομπάνι, που σφάζει, μαχαιρώνει, βιάζει και απειλεί, είναι αυτός από τον οποίο παλεύουν να ξεφύγουν οι χιλιάδες πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο και τουφεκίζονται στα σύνορα. Είναι αυτός που με μια πολύνεκρη επίθεση σε πρωτεύουσα του καθωσπρέπει δυτικού καπιταλισμού της Ευρώπης, τα ΜΜΕ και οι κρατικοί μηχανισμοί σπεύδουν να τον εξισώσουν με τον πρόσφυγα που πολεμάει με τον πόλεμο, με τα κύμματα, με την αδιαφορία, με το κράτος, με τον φόβο και με το μίσος, για να επιβιώσει. Για να αναπνέουν τα παιδιά του και αύριο.

Ή να θυμηθούμε την διαγραφή χρεών της Ουκρανίας από το ΔΝ προς διευκόλυνση των Ναζί που κυβερνούν;

Όταν έκλαψε ο Ολάντ…

Το κράτος της Γαλλίας συμμετέχει στην προμήθεια όπλων στους Τζιχαντιστές στη Συρία μέσω του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Και η Γερμανία, και πολλές αφιλόξενες προς πρόσφυγες πολέμου “πολιτισμένες” χώρες της Ευρώπης επίσης.

Γιατί στην Γαλλία; Γιατί στο Παρίσι;

Γιατί η ίδια επίθεση στην Άγκυρα και στην Βυρηττό προχτές δεν προκάλεσε την ίδια αίσθηση;

Το σύστημα διδάσκει από πολύ μικρή ηλικία στους ανθρώπους πως πέρα από την πλήρη υποταγή στην εργασιακή εκμετάλλευση, οτιδήποτε ανατολικό που μυρίζει στην πραγματικότητα πετρέλαιο (και όχι μπαχαρικά), είναι το άλλο. Το αλλόθρησκο, το επικίνδυνο, το απολίτιστο, το κατώτερο. Και τώρα ήρθε το απολίτιστο και χτύπησε την “καρδιά” του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Γιατί προκαλεί αποστροφή ο μουσουλμάνος πρόσφυγας που θαλασσοπνίγεται. Γιατί θεωρείται ανώτερος λαός ο Ευρωπαϊκός. Γιατί βαθιά στο μυαλό μας ανασαίνει η τάση να ζυγίζουμε ανθρώπινες ζωές. Γιατί αυτό έχει πετύχει το σύστημα να σπείρει μέσα μας. Φόβο για οτιδήποτε διαφορετικό. Ύστερα το μίσος ανθίζει μες στο κεφάλι συ και πριν το καταλάβεις, αποζητάς ως δικαίωση να δεις καμμένα τζαμιά, κι άλλους πνιγμένους πρόσφυγες, κι άλλο θάνατο. Φασισμός.

Με φοβισμένους, τρομοκρατημένους και πενθούντες πολίτες, διοικείς καλύτερα. Γίνεσαι ο απαραίτητος ηγέτης που θα σώσει τον τρομοκρατημένο λαό από τον φόβο του, χρησιμοποιόντας ως όπλο το μίσος τους. Χρησιμοποιόντας ως στρατιώτες τους φορείς του μίσους, τους φασίστες.

Κι έτσι εξαπλώνεται σαν ιός σε όλη την Ευρώπη το μίσος. Με μία πολύνεκρη επίθεση στην καρδιά της, ο πόλεμος στην Συρία έχει το οκ του λαϊκού αισθήματος να συνεχίσει, πιο δυναμικά και πιο ανταγωνιστικά στην Ρωσία…

Όμως αντίδοτο στο μίσος που θέλουν να θερίσουν οι κεφαλαιοκράτες, είναι η αλληλεγγύη των λαών.

Είναι η αλληλεγγύη των καταπιεσμένων, των εξεγερμένων, των αντιστεκόμενων, των αγωνιζόμενων λαών ενάντια στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Είναι ο εργάτης που απολύεται, η άνεργη μάνα, το παιδί που πεινάει, εκείνος που δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας, που βομβαρδίζεται στην Συρία, στην Παλαιστίνη, στο στόχαστρο του καπιταλισμού.

Είναι η αλληλεγγύη των λαών το όπλο όλων μας.

Vectrum