Οικογένεια, της Νάνσυς Σ.

“Κάτω τα χέρια από την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ”, σχολιάζει με δυνατή φωνή μία “κυρία” στο δρόμο σήμερα το πρωί με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης που κυριαρχεί αυτές τις ημέρες στα δελτία των ειδήσεων (sic), ξερνώντας Δευτεριάτικα όλο τον ομοφοβικό της λόγο, λες και την πάτησαν στον κάλο.

Τις προάλλες με την κόρη μου συζητούσαμε για το μάθημα της Οικιακής Οικονομίας και τα στενά όρια του ορισμού της οικογένειας που παρέχεται εκεί, αλλά και το δικαιικό σύστημα που θεσπίζει νόμους για την προστασία του παιδιού και της οικογένειας. Εύλογα ερωτήσεις, για το ποιος είναι ο ορισμός της οικογένειας αλλά και ποια τα είδη της, ακολούθησαν.

Σε μία κοινωνία σε κρίση, τα κοινωνικά κατασκευασμένα πρότυπα καταρρέουν και συμπαρασύρουν στο διάβα τους όλες τις παραδεδεγμένες και επικρατούσες μορφές. Η κοινωνία μετασχηματίζεται και δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη η βασική – θεμελιώδης κοινωνική της ομάδα.

Η πυρηνική “αγία” οικογένεια που τόσο προσπαθούν να προβάλλουν και να επιβάλλουν θρησκευτικοί και συντηρητικοί κύκλοι, αποτελεί παρελθόν, όπως πιο πριν αποτέλεσαν παρελθόν άλλες μορφές κατά την ιστορική εξέλιξη της συγκεκριμένης (μ)ομ(ν)άδας.

Η οικογένεια είναι μία ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες αρχές και αξίες.

Τις ίδιες αρχές και αξίες είναι δυνατό να μη τις μοιραζόμαστε με την οικογένειά μας με την στενή έννοια του όρου αλλά με ανθρώπους που, κατά την κοινωνικά κατασκευασμένη έννοια, δεν αποτελούν οικογένεια.

Η οικογένεια σε στηρίζει όχι μόνο στις κακές στιγμές αλλά και στις καλές. Χαίρεται με τη χαρά σου και σε βοηθάει να σταθείς στη λύπη σου.  Σου λέει “θεωρώ ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος, αλλά θα σε στηρίξω ότι και να γίνει”. Αυτό το κάνουν και άνθρωποι που μας περιβάλλον και μας αγαπούν, χωρίς να αποτελούν οικογένεια με τον ορισμό που αποδίδεται στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας της Α’ τάξης του γυμνασίου, αλλά για μας είναι οικογένεια.

Η οικογένεια είναι η ομάδα που έχει κοινό πρόγονο. Ο όρος Μιτοχονδριακή Εύα αναφέρεται στον πιο πρόσφατο κοινό μητρογραμμικό πρόγονο, από τον οποίο κατάγονται όλοι οι άνθρωποι. Συνεπώς, όλοι μας συνδεόμαστε με τον ένα ή άλλο τρόπο μεταξύ μας. Η συγγένεια εξ αίματος ή εξ αγχιστείας αποτελούν αστικούς μύθους και τα παραδείγματα είναι πλείστα. Το αίμα νερό δε γίνεται αλλά μια χαρά γίνεται σε περιπτώσεις παραμέλησης, βιασμού ή ενδοοικογενειακής βίας.

Η οικογένεια είναι το θεμέλιο του οικοδομήματος πάνω στο οποίο χτίζεις τη ζωή σου με αγάπη και συντροφικότητα.

Η οικογένεια είναι πάντα εκεί για σένα. Ικανοποιεί βιολογικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες, διαμορφώνει και καλλιεργεί το χαρακτήρα των μελών της.

Η μορφή που θα δώσει ο καθένας στο οικοδόμημα που θα χτίσει τη ζωή του εξαρτάται από τον ίδιο και όχι από το τι θα πει ο κόσμος.

Η εξέλιξη της οικογένειας δεν οπισθοδρομεί ούτε σταματάει όσο η κοινωνία εξελίσσεται.

Αναρτήθηκε από stargazer

nancysigma.blogspot.gr