Τα πεντάμηνα σας μυρίζουν θάνατο

Νεκρός ο 35χρονος πενταμηνίτης Γ. Σταμέλος που απασχολούταν εκτός ωραρίου στην υπηρεσία καθαριότητας. Πριν τρεισήμιση μήνες ο 35χρονος γλίστρησε στο εργοτάξιο Μεγάρων καθώς επιχείρησε να ανέβει στο φορτηγό της υπηρεσίας και χτύπησε με το κεφάλι στην άσφαλτο. Ημερησίως υπολογιζόταν στα 19.6 ευρώ μεροκάματο. Στο συγκεκριμένο πόστο είχε τοποθετηθεί παράνομα και όχι με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, ούτε με την ανάλογη σύμβαση εργασίας. Δεν πρόκειται για μοναδική περίπτωση, καθώς χιλιάδες πενταμηνίτες εργάζονται παράτυπα εκτός ωραρίου εργασίας τους στην “κοινωφελή” εργασία.

Ο θάνατος του 35χρονου επίσης δεν πρόκειται για τυχαίο περιστατικό. Αποτελεί όμως την στάμνα που έσπασε στις επανειλημμένες φορές που πήγε ως τη βρύση. Η κοινωφελής εργασία των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που απεικονίζει την δήθεν πτώση των δεικτών ανεργίας, είναι η πραγματικότητα μιας κυβερνητικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας που εκμεταλεύεται την ανεργία χιλιάδων ανθρώπων.

Χιλιάδες άνεργοι καταθέτουν αιτήσεις ένταξης σε πεντάμηνα προγράμματα ΕΣΠΑ, μέσα στην απελπισία που προκαλεί η ανεργία. Οι συνθήκες εργασίας κατά τη διάρκεια του πενταμήνου στις κατά πλειοψηφία περιπτώσεις τους συνθέτουν καθεστώς απόλυτης εκμετάλλευσης, αφου ο πενταμηνίτης θα φορτωθεί το μεγαλύτερο όγκο δουλειάς, αλλά και πολλές φορές την χειρότερη αντιμετώπιση από πλευράς του “μεσάζοντα” εργοδότη. Ο πενταμηνίτης συνήθως πληρώνεται τις ώρες θεωρίας ένα δίμηνο ή παραπάνω μετά το τέλος του θεωρητικού κύκλου, ενώ το υπόλοιπο ποσό το πληρώνεται μετά από πολλούς μήνες αφού έχει ολοκληρώσει την πεντάμηνη εργασία του. Επιπρόσθετα, η επιστροφή φόρου τελευταία φαίνεται να ¨καταπίνεται” από το Υπουργείο Οικονομικών για τα “προαπαιτούμενα” της κυβέρνησης.

ΟΑΕΔ, αρμόδια ΚΕΚ και κυβέρνηση δεν γνωρίζουν τα παραπάνω; Φυσικά και τα γνωρίζουν.

Το να περιμένει  κανείς από πλευράς κράτους να δείξει την ελάχιστη ευαισθησία απέναντι σε εργαζόμενο, άνεργο, ανασφάλιστο, συνταξιούχο κ.α, είναι τουλάχιστον ψευδαίσθηση. Ψευδαίσθηση η οποία έχει έντεχνα περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο της κοινωνίας μέσα από τα όργανα του συστήματος. ΜΜΕ, σχολείο και οικογένεια, σου διδάσκουν από πολύ νωρίς πωςτο σύστημα ή αλλιώς η μηχανή του κιμά, είναι καλή και οφείλεις να προσφέρεις τον εαυτό σου να αλεστεί, προκειμένου να είσαι “αποδεκτός”στην κοινωνία ως εργατικός και νοικοκύρης.

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας που θεωρήθηκε “αριστερή”, και οι κρατικοί της μηχανισμοί, που δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια μηχανή που αλέθει ανθρώπους για να παράγει κέρδος, δεν θα νοιαστεί για αυτόν τον θάνατο και ούτε θα αναχαιτιστεί η εκμετάλλευση. Οι καρβουνιασμένοι των ΕΛΠΕ, οι νεκροί στα εργοστάσια, οι πνιγμένοι στο Αιγαίο, οι νεκροί από μαγκάλια, οι δολοφονημένοι αυτόχειρες, οι νεκροί από δυνάμεις καταστολής, οι σφαγμένοι από φασίστες, δεν θα πάψουν να αριθμούν την αιματοβαμμένη λίστα του καλοκουρδισμένου συστήματος.

Να μην ξεχνάμε τους νεκρούς δεν αρκεί. Δεν αρκούν τα δάκρυα και η αγανάκτηση.

Τα δικά μας χέρια είναι αυτά που θα διαλύσουνε την μηχανή. Όχι κάποιος άλλος για εμάς. Γιατί καμιά ζωή δεν αξίζει λιγότερο ή περισσότερο από κάποια άλλη.

Διαφορετικά, όσο δεν αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε την Ελευθερία μας, την ζωή μας σε μια άλλη κοινωνία, η μηχανή θα συνεχίσει να αλέθει ζωές και θα υπάρχουν αναλύσεις σαν αυτή για θάνατο.

Γιατί η ζωή δεν κερδίζεται με μια απλωμένη παλάμη, αλλά με μια υψωμένη γροθιά.

Vectrum