Η αφήγηση μιας τραγικής ινδικής λεσβιακής ιστορίας μέσα από 30 σπαρακτικές φωτογραφίες.
Το Άρθρο 377 του Ινδικού Ποινικού Κώδικα – το οποίο τέθηκε σε ισχύ πριν από 150 χρόνια, αναφέρει: «Όποιος έρθει σε εκούσια σαρκική επαφή εναντία στον νόμο της φύσης με άνδρα, γυναίκα ή ζώο τιμωρείται με φυλάκιση εφ’ όρου ζωής ή με φυλάκιση η οποία μπορεί να εκτείνεται στα 10 χρόνια, και θα πρέπει επίσης να έχει ικανότητα να καταβάλλει χρηματικό πρόστιμο». Με άλλα λόγια, οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να αναπνεύσουν ελεύθερα στη μεγαλύτερη δημοκρατία του κόσμου.
Τον περασμένο μήνα, η ινδική κυβέρνηση ενέκρινε ένα νομοσχέδιο για την απαγόρευση της παρένθετης μητρότητας , για εμπορικούς σκοπούς με στόχο την απαγόρευση σε αλλοδαπούς αλλά και ανθρώπους ινδικής καταγωγής, όπως, ζευγάρια με παιδιά, συντρόφους και μονογονεϊκές οικογένειες καθώς και ομοφυλόφιλους, να αποκτήσουν παιδιά μέσω της υπηρεσίας rent-a-womb(υπηρεσία ενοικίασης μήτρας). Ανακοινώνοντας την απόφαση, ο υπουργός Εξωτερικών της Ινδίας Sushma Swaraj δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Εμείς δεν αναγνωρίζουμε ομοφυλόφιλους ή συντροφικές σχέσεις, γι ‘αυτό δεν επιτρέπουμε την υιοθεσία μωρών μέσω παρένθετης μητρότητας. Είναι ενάντια στο ήθος μας».
Πως είναι λοιπόν να ζει κάποιος ομοφυλόφιλος στην Ινδία; Από τότε που ο νόμος της χώρας όρισε τους ομοφυλοφίλους ως εγκληματίες, αναγκάζονται να παραμείνουν στην ντουλάπα. Είναι δύσκολο να μετρηθεί ο πόνος των γκέι, οι λεσβίων και αμφιφυλόφιλων είτε αν αντέξουν να μείνουν στην ντουλάπα ή να τολμήσουν να βγουν από αυτή. Πρόσφατα, η Anamika Pareek, «μια περήφανη λεσβία», έγραψε στο Quora:
«Ο λόγος που έχουμε για να κρυφτούμε και να υποκρινόμαστε όλη την ώρα είναι ότι η κοινωνία θα μας μισήσει. Ο μόνος λόγος που ζούμε στην κατάθλιψη τις περισσότερες φορές και έχουμε σκέψεις αυτοκτονίας είναι ότι δεν μπορούμε να το πούμε σε κανέναν και δεν έχουν όλοι το θάρρος να βγουν και να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Τις προάλλες η φίλη μου ήθελε να με φιλήσει. Της είπα να περιμένουμε, όπως χρόνια τώρα, μέχρι να αρχίσουμε να ζούμε μαζί, γιατί αν κάποιος μας δει, θα μπούμε στη φυλακή. Αν και την έχω ως παρηγοριά, αλλά εδώ η «συμβίωση» μοιάζει με ένα μακρινό όνειρο, ιδιαίτερα όταν οι γονείς μου ανησυχούν για το πώς θα με παντρέψουν (προφανώς με ένα αγόρι)».
Παρ ‘όλα αυτά, ο φωτογράφος Arjun Kamath απευθύνθηκε στους αγώνες των ομοφυλοφίλων στην Ινδία μέσω των εύστοχων τίτλων της σειράς των φωτογραφιών του. Η φανταστική αφήγηση μοιράζεται την ιστορία των δύο γυναικών που βγαίνουν στον κόσμο, από την αρχική στιγμή της αγάπης και της γενναιότητας, που φαίνεται μέσα από το χαρακτήρα της Maitreyi που οδηγεί την Alpana σε ένα δάσος, και σε ένα φρικιαστικό τέλος.
Φωτογραφίες & Λεζάντες: Arjun Kamath.
Είναι ένας ελεύθερος κόσμος.
Η Aitreyi άνοιξε την πόρτα για πρώτη φορά.
Ένας κρύος άνεμος φύσηξε ανελέητα, και ανατρίχιασε την Alpana μέχρι το κόκκαλο, καθώς άνοιξε την ξεχαρβαλωμένη πόρτα της ντουλάπας. Το τρεμόπαιγμα του φωτισμού από απόσταση έκανε την ήδη φοβισμένη Alpana να μην θέλει να προχωρήσει.
Τα κλαδιά ραγισμένα κάτω από τα πόδια της Alpana που σκόνταψε έξω από την ντουλάπα, η ήρεμη παρουσία Maitreyi της έδωσε την ελπίδα ότι το δάσος ήταν ένα ασφαλές μέρος.
Η άγρια ζωή κράτησε την αναπνοή της, όταν η Alpana αγκάλιασε την Maitreyi, τα κορίτσια ήταν ερωτευμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είχαν βγει τελικά από την ντουλάπα και τώρα δεν υπήρχε επιστροφή.
Όπως η Maitreyi και η Alpana βολεύτηκαν άνετα η μια στην αγκαλιά της άλλης, ο λαμπερός ήλιος άρχισε να αποκαλύπτεται μέσα από τα επικίνδυνα σύννεφα.
Η αγάπη μεταξύ της Maitreyi και της Alpana ξεχείλισε και άλλαξε τη διάθεση του δάσους.
Περπατούσαν χέρι-χέρι, παρατηρώντας τα χελιδόνια καθώς κυνηγούσαν στριφογυριστά της λιβελούλες σε ένα χορό ζωής και θανάτου. Ο ήλιος είχε εξατμίσει το φόβο στις καρδιές τους και τις γέμισε με ελπίδα.
Τα κορίτσια χαμογέλασαν με την πρωτόγνωρη άνεσή τους και αποφάσισαν να παίξουν κρυφτό.
Η Alpana ψιθύρισε: «Τώρα μπορώ να κάνω ό, τι θέλω», ενώ η Maitreyi χαμογέλασε και είπε: «εγώ ποτέ δεν σε έχω σταματήσει».
Για την Alpana έσφιξε τον κόμπο μια τελευταία φορά: «Καλή τύχη, Mai», ψιθύρισε.
Η Maitreyi και η Alpana δεν υπήρξαν ποτέ πιο ευτυχισμένες.
Η Maitreyi παραδόθηκε στο ρυθμό των ποδιών της ενάντια στο δρόμο με τους βράχους που βρίσκονταν στο διάβα της. Η ευχάριστη ορμή του ανέμου άγγιζε το πρόσωπό της καθώς έτρεχε γύρω από το δάσος προσπαθώντας να πιάσει την Alpana.
Ξαφνικά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, η Maitreyi κατέρρευσε στο έδαφος μαζεύτηκε με αγωνία, κάθισε στο βρεγμένο χορτάρι, κρατούσε τα πόδια της. Ένα άσχημο αγκάθι είχε διεισδύσει το πόδι της και πόναγε πολύ.
Βλέποντας την το στήθος της Alpana είχε γεμίσει με μελαγχολία, καθώς έβλεπε την Maitreyi να πονάει. Ωστόσο, η Alpana θέλησε να την παρηγορήσει και τραβήξτε το αγκάθι από τη σάρκα της.
Ο αντίχειρας της Maitreyi χάιδευε τον λοβό του αυτιού της Alpana απαλά, τα δάχτυλά της υποστήριζαν το πίσω μέρος του κεφαλιού της, όπως αυτή έγειρε σταθερά, αλλά σαγηνευτικά, τοποθετώντας τα χείλη της πάνω από τη μύτη της Alpana. «Δεν φταις εσύ …» ψιθύρισε η Maitreyi.
Η Parivala, όπως η Maitreyi και η Alpana, είχε βρει την ελευθερία στο ίδιο δάσος πριν από λίγες ημέρες. Έτσι, όταν είδε τα κορίτσια να αγκαλιάζουν η μια την άλλη, η καρδιά της είχε γεμίσει με χαρά. Ήταν ευτυχής που είχαν βγει από την ντουλάπα.
Η Parivala ευλόγησε τα κορίτσια και έφυγε.
Ήταν μια νέα μέρα και η αχτίδα ελπίδας ενισχύονταν σε κάθε λεπτό που περνούσε.
Το χαρούμενο γέλιο της Alpana αντήχησε μέσα από το δάσος. Αλλά κάπου σε απόσταση, ακούστηκε κάτι συγκινητικό.
Τα Rakshasas (τέρατα στην ινδουιστική μυθολογία) του δάσους είχαν ακούσει το γέλιο της Maitreyi και της Alpana
Η μόνη αγάπη που επιτρέπεται είναι μεταξύ άνδρα και γυναίκας.
Η Maitreyi και η Alpana θα πληρώσουν για τις αμαρτίες τους: είχαν αγαπήσει η μια την άλλη, και όχι έναν άνδρα.
Η Maitreyi και η Alpana σύρθηκαν ανελέητα μέσα από το δάσος.
Η αγάπη που τους έφερε μαζί, ήταν η αγάπη που τους ξέσκισε.
Η Maitreyi και η Alpana σπρώχτηκαν πάλι πίσω στο ντουλάπι.
Η Maitreyi κρατούσε το χέρι της Alpana σφιχτά καθώς οι πόρτες έκλεινα μπροστά τους.
Η σιωπή κρεμόταν στον αέρα σαν πενθούσα ψυχή καθώς η Maitreyi και η Alpana αγκάλιασε η μια την άλλη για μια τελευταία φορά πριν πυρποληθούν.
Οι στήλες του μαύρου καπνού γέμισαν την ντουλάπα και η αποπνικτική ζέστη έκανε σιγά-σιγά δύσκολη την αναπνοή.
Ο Θεός έκλαψε με μια σιωπηλή βροχή, η Parivala ούρλιαζε και έκλαιγε … αλλά ήταν πολύ αργά. Είχε ευλογήσει τα κορίτσια πριν από λίγες ημέρες και τώρα είχαν φύγει.
Μετάφραση για το T-zine.gr
Πάρβη Πάλμου
© T-zine.gr με πληροφορίες από AnonHQ